Τι σημαίνει χρεοκοπία μιας χώρας;
Όταν μία χώρα χρεοκοπεί, δεν
αποπληρώνει όλους τους δανειστές και όλες τις οφειλές της. Δηλαδή, μειώνει το
χρέος που αποπληρώνει ως κεφάλαιο και ως επιτόκιο. Επίσης μειώνει τα
κατοχυρωμένα δικαιώματα άλλων προς αυτήν, πχ συντάξεις, επιδόματα.
Κατά την έννοια αυτή η Ελλάδα
χρεοκόπησε. Γιατί όμως, δεν την κατονομάζουμε ως «χρεοκοπία»;
Οι λόγοι είναι πολιτικοί. Ποιος
αναλαμβάνει την ευθύνη; Ποιος έφταιξε; Ο Καραμανλής; Ο Παπανδρέου; Η ΕΕ; Πως
γίνεται να χρεοκοπήσει μία «δημοκρατική χώρα» σε καιρό ανάπτυξης; Πως γίνεται
να χρεοκοπήσει μία χώρα της ΕΕ; Πώς γίνεται να χρεοκοπήσει με χώρα με «τέλειο»
τραπεζικό, χρηματοπιστωτικό και καπιταλιστικό σύστημα;
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της ΕΕ
με δημοσιονομικά προβλήματα που χρεοκόπησε. Κάποιοι οίκοι την κατονόμασαν «επιλεκτική»
ή «μερική», ήταν όμως μια χρεοκοπία.
Μετά τη χρεοκοπία, υπάρχουν δύο
πιθανές εξελίξεις. Η μία είναι η κατάρρευση της κοινωνίας και η άλλη η
διαχείριση της χρεοκοπημένης χώρας με σκοπό την επανόρθωση της παραγωγής, βάσει
ενός προγράμματος.
Για την Ελλάδα, στη συγκεκριμένη
χρεοκοπία, φτιάχτηκε ένα σχέδιο, από τους διεθνείς δανειστές μας, με την
υποχρέωση να εφαρμοστεί από τις κυβερνήσεις, το λεγόμενο μνημόνιο. Το μνημόνιο
είχε τέσσερεις βασικούς πυλώνες, προκειμένου οι δανειστές να αναχρηματοδοτήσουν
μέρος του χρέους. Από τους τέσσερεις πυλώνες εφαρμόστηκε μέχρι στιγμής ο μισός.
Αφού λοιπόν, το μνημόνιο δεν
εφαρμόστηκε, υπάρχουν ήδη κατακριτές του.
Το μνημόνιο προέβλεπε: Αποκρατικοποιήσεις
και απελευθέρωση της αγοράς, μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, μείωση
των αποδοχών στους μισθούς και συντάξεις, μείωση της διαφθοράς.
Ένα διεφθαρμένο κράτος, είναι
αδύνατο να υλοποιήσει τα μέτρα αυτά, παρά μόνο, εν μέρει, το ένα. Τσεκούρωσε τους
μισθούς και τις συντάξεις, μείωσε το επίπεδο διαβίωσης του λαού σε άθλιο βαθμό
και συνεχίζει τη διαφθορά με εντατικούς ρυθμούς. Παντελώς άχρηστοι υψηλόβαθμοι υπάλληλοι,
στη βουλή, το ΤΑΙΠΕΔ, το ΤΧΣ … αμείβονται χωρίς να χρειάζονται, δεν έκανε καμία
μείωση στον αριθμό των υπαλλήλων, δεν μπόρεσε να απελευθερώσει την αγορά και
δεν κατάφερε να αποκρατικοποιήσει δημόσιες επιχειρήσεις (ούτε να τις αποτιμήσει
ή να τις αναδιαρθρώσει). Αποτέλεσμα αυτής της ανικανότητας είναι η συνεχιζόμενη
πορεία προς την κατάρρευση της κοινωνίας.
Πως λοιπόν, κατηγορούμε ότι η
συνταγή του μνημονίου ήταν λάθος; Πως θεωρούμε ότι μια συνταγή για θεραπεία που
δεν λάβαμε τα ήταν επιζήμια; Ποια θα ήταν η σωστή; Υπάρχουν υπολογισμοί ότι
κάποιο άλλο πρόγραμμα είναι εφικτό;
Ξέρουμε ότι για κάθε υπάλληλο της
βουλής που δεν απολύουμε, αναγκάζουμε σε απόλυση έξι υπαλλήλους του ιδιωτικού
τομέα; Γιατί κάθε βουλευτής να αντιστοιχεί σε έξι υπαλλήλους; Πως λειτουργούσε
παλιά η βουλή με τετρακόσιους υπαλλήλους;
