"Ο φόβος αυτός αποτελεί μέρος μιας ιδεολογικής επιχειρηματολογίας των πλούσιων χωρών για να μην εξετάζουν τα προβλήματα στις χώρες τους και να τα φορτώνουν στις φτωχές χώρες", δηλώνει ο συγγραφέας του βιβλίου "Ζωή και Θάνατος του παγκόσμιου πληθυσμού" (εκδόσεις Le Pommier).
Η διατροφή, η πρόσβαση στο νερό και οι πηγές ενέργειας: ο πλανήτης συνεχίζει να δείχνει πιο αποδυναμωμένος για να ανταποκριθεί στις αυξανόμενες ανάγκες ενός παγκόσμιου πληθυσμού που πέρασε από τα δύο δισεκατομμύρια κατοίκους το 1930 στα τέσσερα δισεκατομμύρια τη δεκαετία του 1970 για να αγγίξει στα τέλη του 2011 τα επτά δισεκατομμύρια, σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΟΗΕ.
Μια αύξηση που αναμένεται να συνεχιστεί μέχρι τα μέσα του 21ου αιώνα, καθώς σύμφωνα με τις προβλέψεις, σε 9,3 δισεκατομμύρια θα ανέρχεται ο πληθυσμός του πλανήτη γύρω στο 2050.
"Ωστόσο υπάρχει μια ενδιαφέρουσα συντηρητική υπόθεση για οκτώ δισεκατομμύρια κατοίκους φθάνοντας στο μέγιστο όριό του", δηλώνει ο Λε Μπρα που είναι διευθυντής σπουδών στην Ανώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών (EHESS) στο Παρίσι.
"Η ιδέα ήδη διαμορφώνεται ότι ο πληθυσμός θα φθάσει στο μέγιστο επίπεδο μέσα σε ένα χρονικό διάστημα όχι ιδιαίτερα μακρινό", παρατηρεί ο εμπειρογνώμονας επί δημογραφικών θεμάτων.
"Αυτό που έχει ενδιαφέρον, είναι η εξέλιξη του ρυθμού αύξησης του πληθυσμού: από το 1970 το ποσοστό αυτό μειώνεται σταθερά. Ήταν 2,1% ετησίως το 1970, στη μέγιστη αύξησή του, και σήμερα φθάνει σχεδόν το 1%", παρατηρεί ο Λε Μπρα υπογραμμίζοντας τη δυσκολία να προβλεφθεί ακριβώς η εξέλιξη του δημογραφικής αύξησης.
Ζώα και βιοκαύσιμα
Για παράδειγμα για το Ιράν, το 1994 ο ΟΗΕ προέβλεπε 180 εκατομμύρια κατοίκους το 2050. Σήμερα δεν προβλέπει πάνω από 85 εκατομμύρια. Η γεννητικότητα άρχισε να μειώνεται στο Ιράν το 1985 και η μείωση αυτή δεν ήταν προσωρινή", εξηγεί ο Λε Μπρα. "Η γεννητικότητα στο Ιράν παραμένει χαμηλότερη και από αυτήν της Γαλλίας".
"Η μείωση των γεννήσεων είναι επίσης δραματική στο Μαρόκο και την Αλγερία".
Ως προς αυτό, το πέρασμα από τα 7 δισεκατομμύρια κατοίκους σήμερα στα 8 ή 9 δισεκατομμύρια στις προσεχείς τρεις ή τέσσερις δεκαετίες θα ήταν εντελώς διαχειρίσιμο, όσον αφορά την παγκόσμια ποσότητα τροφίμων και νερού, εκτιμά ο Λα Μπρα.
Η ανησυχία του επικεντρώνεται στους "όρους κατανομής".
Όσον αφορά τη διατροφή, για παράδειγμα, "αν λάβουμε τα δεδομένα της Υπηρεσίας Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO), βλέπουμε σαφώς ότι η γεωργική παραγωγή αυξήθηκε ταχύτερα από τον πληθυσμό".
"Υπάρχει συνεπώς αρκετή τροφή για όλο τον κόσμο, αλλά η χρήση της παραγωγής αυτής άλλαξε πολύ", παρατηρεί ο Λε Μπρα.
Διότι οι γεωργικές εκτάσεις δεν χρησιμοποιούνται πλέον μόνο σήμερα για τη σίτιση των ανθρώπων, αλλά όλο και περισσότερο για την καλλιέργεια δημητριακών για ζωοτροφές ή για την παραγωγή βιοκαυσίμων.
"Από την στιγμή που η τιμή του πετρελαίου θα αυξάνεται, θα γίνεται όλο και πιο συμφέρον για τους αγρότες να στραφούν στον τομέα της αιθανόλης παρά στον τομέα των τροφίμων", αναφέρει.
Στα χρόνια που θα έλθουν δυσκολότερη από τον δημογραφικό παράγοντα θα είναι η διαχείριση της εσωτερικής μηχανικής, της κατανομής των τιμών.
