Επιστήμονες προσδιόρισαν πότε εξερράγη το ηφαίστειο της Σαντορίνης

Tον ακριβή αιώνα που εξερράγη το ηφαίστειο της Σαντορίνης, κατάφερε να προσδιορίσει διεθνής επιστημονική ομάδα, χαρακτηρίζοντας ως αναξιόπιστη τη δενδροχρονολόγηση.

Η ακριβής χρονολόγηση της διάσημης έκρηξης στο προϊστορικό Αιγαίο έχει διχάσει τους επιστήμονες εδώ και χρόνια. Ωστόσο, όπως διαπίστωσαν, το ηφαίστειο της Σαντορίνης εξερράγη τον 16ο αιώνα π.Χ. και πριν έναν αιώνα, όπως είχε προκύψει από τη δενδροχρονολόγηση.

Όπως αναφέρει σχετικό άρθρο του ΑΜΠΕ, η μεγάλη φυσική καταστροφή -με τις σημαντικές ιστορικές επιπτώσεις της- εκτιμάται ότι συνέβη πριν από 3.500 έως 3.600 χρόνια.

Η παραδοσιακή άποψη -που επιβεβαιώνεται και από τη νέα μελέτη- είναι ότι το ηφαίστειο εξερράγη κάποια στιγμή στη διάρκεια του 16ου αιώνα π.χ. Νεότερες εκτιμήσεις μετά τη δεκαετία του '80 πρότειναν ότι η έκρηξη έλαβε χώρα σχεδόν ένα αιώνα νωρίτερα. Τα τελευταία στοιχεία για αυτή την άποψη προσκόμισε μια δανική μελέτη, που χρησιμοποίησε την μέθοδο της χρονολόγησης με τον ραδιενεεργό άνθρακα-14 σε ξύλα από ελιές, που προέρχονται από την εποχή της έκρηξης.

Όμως, νέα μελέτη αντιτείνει ότι η ραδιοχρονολόγηση με άνθρακα-14 μεμονωμένων κομματιών ελιάς, σκεπασμένων από ηφαιστειακές στάχτες, είναι πολύ αναξιόπιστη μέθοδος. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Πάολο Κερουμπίνι του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Ερευνών Δασών και Χιονιού, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αρχαιολογικό περιοδικό "Antiquity", μελέτησαν πολλούς γέρικους κορμούς ελαιόδενδρων από την Ελλάδα και τη λοιπή νότια Ευρώπη.

«Η ανάλυση δειγμάτων ξύλου έχει νόημα μόνο αν μπορεί να αποδειχτεί ότι τα εν λόγω δέντρα ήσαν ακόμα ζωντανά τη στιγμή της έκρηξης. Όμως στην περίπτωση των γέρικων ελαιόδενδρων στην περιοχή της Μεσογείου, δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο νεκρά κλαδιά να μένουν πεσμένα για αρκετές δεκαετίες», δήλωσε ο Κερουμπίνι.

Όπως είπε, για μια πραγματικά σωστή χρονολόγηση με άνθρακα-14, θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί μια διεθνής καμπύλη αναφοράς, η οποία, στην προκειμένη περίπτωση της Σαντορίνης, πρέπει να βασίζεται σε μετρήσεις δενδροχρονολόγησης (δακτυλίων στο εσωτερικό των κορμών) από δένδρα ηλικίας μεγαλύτερης των 4.000 ετών.

Σύμφωνα με το ΑΜΠΕ, ο Κερουμπίνι ανέλυσε δείγματα ξύλου από πολλές ελιές της νοτίου Ευρώπης και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα ελαιόδενδρα συχνά παράγουν πολλούς ψευδο-δακτύλιους στο εσωτερικό τους, πράγμα που μπερδεύει την πραγματική ηλικία τους, γεγονός που δείχνει τα περιορισμένα όρια της δενδροχρονολόγησης.

Αυτό, όπως είπε, συμβαίνει ιδιαίτερα σε θερμά μέρη όπως η Σαντορίνη με τις συχνές ξηρές περιόδους τα καλοκαίρια και τους χειμώνες σαν άνοιξη, που έχουν ως αποτέλεσμα να παράγουν μπερδεμένους δακτύλιους μέσα στους κορμούς και έτσι να προκαλούν σύγχυση ακόμα και στους ειδικούς. Ενδεικτικά, ανέφερε, ότι ένα κομμάτι ξύλου ελιάς που χρονολογείται πως έχει ηλικία 72 ετών, στην πραγματικότητα μπορεί να είναι μόνο 30.

Ο Κερουμπίνι πήρε δείγματα από ελαιόδενδρα που βρίσκονται σήμερα στη Σαντορίνη και έκανε ένα «τυφλό τεστ», δίνοντάς τα ίδια ακριβώς σε δέκα ειδικούς σε πέντα εργαστήρια δενδροχρονολόγησης σε διάφορες χώρες. Η συγκριτική ανάλυση ανέδειξε το πρόβλημα: οι μετρήσεις των δακτυλίων (και άρα της εκτιμώμενης ηλικίας του κάθε δένδρου) διέφεραν πάνω από 44% μεταξύ των εργαστηρίων.

Με αυτό το δεδομένο της αναξιοπιστίας, η νέα μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν είναι ρεαλιστικό να θεωρείται ακριβής μια χρονολόγηση της έκρηξης του ηφαιστείου της Σαντορίνης, η οποία βασίζεται μόνο σε ένα κομμάτι ελιάς από την εποχή εκείνη.

Με άλλα λόγια, οι νεότερες εκτιμήσεις ότι η έκρηξη έγινε περίπου έναν αιώνα νωρίτερα, δεν μπορούν να θεωρηθούν αξιόπιστες με βάση τη δενδροχρονολόγηση και, συνεπώς, προς το παρόν τουλάχιστον, ισχύει η εκτίμηση ότι η εντυπωσιακή καλδέρα του νησιού δημιουργήθηκε από την έκρηξη τον 16ο αιώνα π.Χ.
apocalypsejohn

Διαβάστε όλο το άρθρο... »

---

Φως στην «γέννηση» των Φαραώ

 Πρώτος ηγεμόνας της Αιγύπτου ανήλθε στην εξουσία πριν από 5 χιλιάδες έτη.

Βρετανοί επιστήμονες κατάφεραν πρώτη φορά να προσδιορίσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τη χρονολόγηση της δημιουργίας του αιγυπτιακού πολιτισμού και της βασιλείας των πρώτων Φαραώ. Η βασική διαπίστωση είναι ότι χρειάστηκαν πολύ λιγότερα χρόνια από ό,τι πίστευαν ως τώρα οι αρχαιολόγοι και οι ιστορικοί, για να μεταμορφωθεί η αρχαία Αίγυπτος από μια έκταση ανόμοιων αγροτών σε ένα οργανωμένο κράτος με συγκεκριμένα σύνορα και θεσμούς. Η ομάδα των ειδικών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο πρώτος ηγεμόνας της χώρας, ο βασιλιάς Αχά, ανήλθε στην εξουσία μεταξύ του 3111 και του 3045 π.Χ., εγκαινιάζοντας την πρώτη δυναστεία.
Η χρονολόγηση

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον φυσικό Μάικλ Ντι του Εργαστηρίου Ερευνών Αρχαιολογίας του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Proceedings of the Royal Society A» χρησιμοποίησαν εξελιγμένες μεθόδους χρονολόγησης τριχών, οστών και φυτών μέσω ραδιενεργού άνθρακα, καθώς και στατιστικά μοντέλα ηλεκτρονικών υπολογιστών. Κατέληξαν, έτσι, στο συμπέρασμα ότι ο πρώτος ηγεμόνας της χώρας, ο βασιλιάς Αχά, ανήλθε στην εξουσία μεταξύ του 3111 και του 3045 πΧ, εγκαινιάζοντας την πρώτη δυναστεία.

Μέχρι σήμερα, η χρονολόγηση των απαρχών του αιγυπτιακού πολιτισμού βασιζόταν σε χονδρικές εκτιμήσεις (κυρίως μέσα από την εξέλιξη στο στιλ των κεραμικών που έχουν ανακαλυφθεί), καθώς δεν υπάρχουν γραπτά αρχεία από την πρώιμη περίοδο. Ενώ έχουν βρεθεί πολλοί βασιλικοί τάφοι, έχει αποδειχτεί ιδιαίτερα δύσκολο να προσδιοριστούν συγκεκριμένες περίοδοι βασιλείας για τους διαδοχικούς Φαραώ.

Οι προηγούμενες έρευνες οδηγούσαν στην εκτίμηση ότι η προ-δυναστική περίοδος, όταν οι πρώτες ομάδες αγροτών εγκαταστάθηκαν γύρω από τον ποταμό Νείλο, άρχισε το 4000 π.Χ. Όμως η νέα ανάλυση δείχνει ότι αυτό συνέβη αρκετά αργότερα, μεταξύ του 3600 και 3700 πΧ και μέσα σε λίγες εκατοντάδες χρόνια (300 έως 400 λιγότερα από τις έως τώρα εκτιμήσεις), δηλαδή έως το 3100 πΧ, η επικράτεια της Αιγύπτου είχε πλέον ενοποιηθεί ως κράτος υπό την ηγεμονία του πρώτου Φαραώ.

Οι δυναστείες

Ο πρώτος βασιλιάς Αχά ανέβηκε στον βασιλικό θρόνο αμέσως μετά από μια άλλη ηγετική προσωπικότητα, τον Νάρμερ, που είχε κατορθώσει να ολοκληρώσει το δύσκολο έργο ενοποίησης της χώρας. Μετά τον Αχά, ο οποίος πέθανε μεταξύ του 3073 και του 3036 πΧ, ακολούθησαν επτά βασιλείς και βασίλισσες, που απαρτίζουν την πρώτη δυναστεία της Αιγύπτου. Κάθε ένας από τους πρώτους Φαραώ εκτιμάται ότι κυβέρνησε για περίπου 30 έως 40 χρόνια.

Όπως δήλωσε ο Ντι, «η διαμόρφωση της Αιγύπτου ήταν μοναδική στον αρχαίο κόσμο. Αποτελούσε μια εδαφική επικράτεια, ένα κράτος, το οποίο, από τη στιγμή που σχηματίστηκε, διέθετε καθορισμένα σύνορα, όπως συμβαίνει και στα σημερινά κράτη. Η Αίγυπτος ήταν ένα κράτος που αναδύθηκε γρήγορα και σε αυτό το διάστημα γνώρισε τεράστια κοινωνική αλλαγή».

Αντίθετα, πρόσθεσε, σε άλλα μέρη, όπως η Μεσοποταμία, προϋπήρξαν αρκετές χιλιάδες χρόνια γεωργίας μέχρι να προκύψει κάτι που έμοιαζε με κράτος. Έτσι, η αρχαία Αίγυπτος μπορεί να θεωρηθεί το πρώτο κράτος στον κόσμο με καθορισμένα σύνορα, οργανωμένη θρησκεία, κεντρική διοίκηση και εντατική γεωργία, θέτοντας ένα πρότυπο για άλλες χώρες που ακολούθησαν.
πηγη

Διαβάστε όλο το άρθρο... »

---

Ανακαλύφθηκε το μεγαλύτερο ψάρι στον κόσμο

Απολιθώματα του μεγαλύτερου ψαριού στον κόσμο βρήκε μια διεθνής ομάδα παλαιοντολόγων από τα Εθνικά Μουσεία της Σκωτίας και τα πανεπιστήμια του Εδιμβούργου και της Γλασκώβης.

Πρόκειται για το γιγάντιο οστεώδες ψάρι Leedsichthys που κολυμπούσε στους ωκεανούς πριν 160 εκατομμύρια χρόνια, τρεφόταν με πλαγκτόν και έφτανε σε μήκος τα 15,2 μέτρα.

Τα ευρήματα εκτιμάται ότι συμπληρώνουν τα κενά στην ιστορία της εξέλιξης των ψαριών, των θηλαστικών και των οικοσυστημάτων των ωκεανών.

Έτσι όπως οι δεινόσαυροι στην ξηρά εξελίχθηκαν και δημιούργησαν ζώα τεραστίων διαστάσεων, τα θαλάσσια πλάσματα επίσης άρχισαν να αναπτύσσονται πάρα πολύ κατά την Ιουρασική περίοδο.

«Η διαδικασία είναι γνωστή ως γιγαντισμός», δήλωσε ο ερευνητής Jeff Liston από τα Εθνικά Μουσεία της Σκωτίας.

«Η διαδικασία ήταν γνωστή για τα χερσαία ζώα, ωστόσο δεν υπήρχε κάποιος τρόπος για να μάθουμε αν συντελέστηκε μια παράλληλη διαδικασία στους ωκεανούς. Τώρα ξέρουμε ότι αυτό συνέβη, αν και δεν έχουμε διευκρινίσει τους λόγους για τους οποίους παρουσιάστηκαν αυτά τα γιγάντια κτήνη τόσο στην ξηρά όσο και στην θάλασσα», προσέθεσε ο ερευνητής.

«Τα γιγάντια ζώα που ζουν σήμερα στους ωκεανούς και τρέφονται με πλαγκτόν συγκαταλέγονται στα μεγαλύτερα σπονδυλωτά ζώα της σύγχρονης εποχής. Το αρχαίο ψάρι Leedsichthys ήταν το πρώτο στη Γη με αυτόν τον ρόλο», συμπλήρωσε.

«Το Leedsichthys ήταν ο πρωτοπόρος της ομάδας ζώων που συμπληρώνεται σήμερα από θηλαστικά όπως οι μπλε φάλαινες, οι καρχαρίες, οι φαλαινοκαρχαρίες και τα σαλάχια», διευκρίνισε ο Δρ. Liston.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες το γιγάντιο ψάρι είχε την ίδια τύχη με τα τεράστια ζώα της ξηράς και εξαλείφθηκε από την ίδια αιτία που αφάνισε τους δεινοσαύρους πριν 66 εκατομμύρια χρόνια.

Διαβάστε όλο το άρθρο... »

---

Υποβρύχια σπηλιά ανακαλύφθηκε στο Μεξικό με κρανία των Μάγια

Ενας μοναδικός αρχαιολογικός θησαυρός εντοπίστηκε στο υποθαλάσσιο σπήλαιο Cenote Sac Uayum στο Μεξικό. Στα πλαίσια του προγράμματος Mayapán Taboo Cenote Project εντοπίστηκαν και καταγράφηκαν στο σπήλαιο περισσότεροι από 20 σκελετοί και έργα τέχνης από την εποχή των Μάγιας.
Με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ερευνών Waitt και του National Geographic Society , το Mayapán Taboo Cenote Project ολοκλήρωσε με επιτυχία την πρώτη φάση της εξερεύνησης του σπηλαίου Cenote Sac Uayu το οποίο βρίσκεται στην περιοχή που άλλοτε ήταν η Μαϊγιαπάν , πρωτεύουσα του πολιτισμού των Μάγια ( 1100 – 1450 πΧ) .

Υποβρύχια- σπηλιά- με- κρανία- των -Μάγια- ανακαλύφθηκε- στο- Μεξικό -6
Οι επικεφαλής της έρευνας Γιουνις Γιους και Κάρλος Περάσα Λοπέ με τη βοήθεια του δύτη Ραιτ Κουτ και του δύτη/ αρχαιολόγου Λισεθ Πεδρόζα Φουέντες εξερεύνησαν και κατέγραψαν τα διάφορα κεραμικά και τα ανθρώπινα κόκαλα από τον αρχαίο πολιτισμό των Μάγια.
Οπως εξηγούν οι αρχαιολόγοι, βρέθηκαν 15 ανθρώπινα κρανία και ένα μεγάλο αριθμό άλλων οστών , τα οποία πιστοποιούν την χρήση του μέρους ως τόπος ταφής, ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι κρύβονται πολύ περισσότερα οστά κάτω από τη λάσπη του βυθού.
Υποβρύχια- σπηλιά- με- κρανία- των -Μάγια- ανακαλύφθηκε- στο- Μεξικό -5

Τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι εκεί θάβονταν άτομα και των δύο φύλων και με ένα εύρος ηλικιών από νεαρούς ενήλικες και πάνω. Τα κεραμικά θραύσματα από βάζα νερού και πιάτα δείχνουν ένα μείγμα από την Προκλασσική και Μετακλασσική περίοδο του πολιτισμού των Μάγια. Οι επιστήμονες, κατάφεραν να ανασύρουν ένα μικρό δείγμα των οστών ( δύο μηριαία οστά , μια κάτω γνάθο και μία κνήμη ) που θα χρησιμοποιηθούν για ραδιοχρονολογήσεις που θα διευκρινίσουν τη χρονολογία ταφής τους.
thecuriosityofcat

Διαβάστε όλο το άρθρο... »

---

ΔΕΙΤΕ: Η αρχαιότερη υδρόγειος του θαυμαστού Νέου Κόσμου !!!

Η αρχαιότερη υδρόγειος που αναπαριστά τον Νέο Κόσμο είναι σκαλισμένη επάνω σε αβγό στρουθοκαμήλου και ανάγεται γύρω στο 1500....μόλις μερικά χρόνια μετά την ανακάλυψη της Αμερικής από τον Χριστόφορο Κολόμβο. Αναπαριστά το βόρειο τμήμα της τότε νεοανακλυφθείσας ηπείρου σαν μια συστάδα από νησιά, απεικονίζει πλοία και θαλάσσια τέρατα και χαρτογραφεί μια περιοχή με… δράκους.

Κρυμμένος θησαυρός

Η ύπαρξη της εύθραυστης υδρογείου ήταν ως πρόσφατα άγνωστη, καθώς ήταν «κρυμμένη» σε ιδιωτική συλλογή. Το 2012 όμως βγήκε στο φως όταν πουλήθηκε σε πλειστηριασμό στο Λονδίνο. Ο νέος ιδιοκτήτης της δέχθηκε να την παραχωρήσει προς εξέταση στον Στεφάν Μισλίν, ανεξάρτητο ερευνητή από το Βέλγιο ο οποίος ειδικεύεται στη μελέτη παλαιών υδρογείων σφαιρών. Η αξία της αποκαλύπτεται τώρα με τη δημοσίευση των αποτελεσμάτων των αναλύσεών του στην επιθεώρηση «The Portolan» της Χαρτογραφικής Εταιρείας της Ουάσινγκτον.

Η υδρόγειος έχει μέγεθος περίπου όσο ένα γκρέιπφρουτ και είναι φτιαγμένη από το κάτω μισό δυο αβγών στρουθοκαμήλου.

Μέχρι τώρα εθεωρείτο ότι η αρχαιότερη υδρόγειος που απεικονίζει τον Νέο Κόσμο ήταν η αποκαλούμενη «Lenox Globe», η οποία είναι επίσης η δεύτερη ή τρίτη αρχαιότερη υδρόγειος που έχει ανακαλυφθεί ως σήμερα και ανήκει στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης. Η ανάλυση ωστόσο του Δρ Μισλίν έδειξε ότι η υδρόγειος από αβγό στρουθοκαμήλου είναι ακόμη πιο παλιά και ενδεχομένως χρησιμοποιήθηκε ως «καλούπι» για την κατασκευή της χάλκινης «Lenox Globe».

Ο ερευνητής την τοποθετεί χρονικά γύρω στο 1504 (το πρώτο ταξίδι του Κολόμβου στις «Ανατολικές Ινδίες», όπως νόμιζε, έγινε το 1492 ενώ το δεύτερο, στο οποίο έφθασε στην Αϊτή, το 1500). Θεωρεί ότι φιλοτεχνήθηκε στη Φλωρεντία, από κάποιον χαράκτη ο οποίος μαθήτευε στο εργαστήριο του Λεονάρντο ντα Βίντσι ή είχε επηρεαστεί άμεσα από αυτόν.

Άγνωστα νησιά, ναυάγια και δράκοι

Η νεοανακαλυφθείσα υδρόγειος αναπαριστά τις νέες γνώσεις που αποκτήθηκαν για τον κόσμο εκείνη την εποχή βασισμένη στις αναφορές των πρώτων εξερευνητών – για τον λόγο αυτό τα στοιχεία της είναι εξαιρετικά ελλιπή ή και… ανυπόστατα. Η Βόρειος Αμερική αναπαρίσταται ως μια συστάδα διασκορπισμένων νησιών χωρίς όνομα, το νότιο τμήμα της ηπείρου απεικονίζεται όμως με σαφήνεια. Για πολλές περιοχές του κόσμου, όπως π.χ. η Βραζιλία, η Ιαπωνία ή η Αραβική Χερσόνησος, προσφέρει την αρχαιότερη απεικόνιση που διαθέτουμε σε υδρόγειο σφαίρα.

Τα τοπωνύμια είναι «αραιά» – συνολικά 71. Από αυτά μόνο επτά βρίσκονται στο δυτικό ημισφαίριο, τρία εξ αυτών στη Νότιο Αμερική: Mundus Novus (Νέος Κόσμος), Terra de Brazil και Terra Sanctae Crucis, (Γη του Αγίου Σταυρού). Είναι καλλιτεχνικά φιλοτεχνημένη με πλοία διαφόρων ειδών και μεγεθών, σχηματισμούς κυμάτων, θαλάσσια τέρατα και έναν ναυτικό που έχει ναυαγήσει. Περιλαμβάνει επίσης μια φράση: HIC SUNT DRACONES – εδώ είναι οι δράκοι.

πηγη

Διαβάστε όλο το άρθρο... »

---

Νέα στοιχεία για το ηφαίστειο της Σαντορίνης προσδιορίζουν πότε έγινε η καταστροφική έκρηξη

Μία πρόσφατη μελέτη σε απολιθωμένα έντομα που βρέθηκαν σε ένα αρχαίο πιθάρι στην Σαντορίνη, ανατρέπει όλα όσα ξέραμε για την μεγάλη ηφαιστειακή έκρηξη που έγινε εκεί γύρω στο 1600 π.Χ. και ενέπνευσε τον μύθο της χαμένης Ατλαντίδας.

Το National Geographic, αναφέρεται εκτενώς στη συγκεκριμένη μελέτη που έγινε στις αρχές του καλοκαιριού. Η καταστροφική έκρηξη ήταν μία από τις μεγαλύτερες ηφαιστειακές εκρήξεις στην ιστορία της ανθρωπότητας, η οποία, όχι μόνο σχετίζεται με την καταστροφή του Μινωικού πολιτισμού, αλλά φαίνεται πως επηρέασε την αρχαία Αίγυπτο και άλλες κοινότητες γύρω από την ανατολική Μεσόγειο, όπως εξηγεί η Ευα Παναγιωτακοπούλου, παλαιοντολόγος από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου στη Σκωτία.

Με βάση τα προηγούμενα στοιχεία, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η έκρηξη συνέβη κάποια στιγμή ανάμεσα στο 1627 και το 1600 π.Χ. ωστόσο για χρόνια υπήρχε ένα σημαντικό και ανεπίλυτο ζήτημα σχετικά με την καταστροφή: τι εποχή συνέβη;

Σε μια νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε σε πρόσφατο τεύχος του περιοδικού Naturwissenschaften, η Παναγιωτακοπουλου και η ομάδα της, μελέτησαν απολιθώματα εντόμων που βρέθηκαν σε ένα βάζο που περιείχε σπόρους και γλυκά μπιζέλια και το οποίο ανακαλύφθηκε στον Οικισμό Ακρωτήρι και η προέλευση του υπολογίζεται από την εποχή του Χαλκού. Σύμφωνα με την έρευνα η έκρηξη σημειώθηκε κάποια μεταξύ Ιουνίου έως τις αρχές Ιουλίου.

Σύμφωνα με την ομάδα των ερευνητών, μόνο κατά τη διάρκεια αυτών των μηνών, θα είχε την ευκαιρία το συγκεκριμένο έντομο, να προσβάλει τις καλλιέργειες και να τοποθετήσει τα αυγά του στον χώρο αποθήκευσης.

Το Ακρωτήρι, που συχνά αποκαλείται «Πομπηία του Αιγαίου» ήταν θαμμένο σε ένα στρώμα τέφρας και ελαφρόπετρας μετά την έκρηξη, γεγονός που βοήθησε να διατηρηθεί η περιοχή για χιλιάδες χρόνια.

«Το πιθάρι με τα φασόλια και τα απολιθωμένα έντομα βρέθηκε σε ένα από τα ισόγεια μίας πολυώροφης αποθήκης» εξηγει η Παναγιωτακοπούλου.

Παρόλο που το πιθάρι είχε εντοπιστεί πριν από 50 χρόνια, μόλις πρόσφατα οι επιστήμονες κατάφεραν να αναπτύξουν καλύτερες τεχνικές ώστε να μπορέσουν α «διαβάσουν» το μυστικό που έκρυβαν τα συγκεκριμένα απολιθώματα.

Χρησιμοποιώντας μια νέα μέθοδο προεπεξεργασίας για τη ραδιοχρονολόγηση μιας πρωτεΐνης που ονομάζεται χιτίνη και δημιουργεί τα κελύφη των εντόμων, οι ερευνητές κατέληξαν σε ένα εύρος ημερομηνιών (1744-1538 π.Χ.) για τα απολιθώματα που συμφωνούν με τα πορίσματα άλλων μελετών.

Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι οι επιστήμονες κατάφεραν να καθορίσουν ακριβώς πότε έγινε η έκρηξη. Γνωρίζοντας την εποχή της έκρηξης της Σαντορίνης οι επιστήμονες θα είναι πλέον σε θέση να δημιουργήσουν πιο ακριβή μοντέλα της καταστροφής και να κατανοήσουν καλύτερα σε μια καλύτερη κατανόηση του πώς η στάχτη και τα συντρίμμια από την έκρηξη απλώθηκαν σε όλο τον κόσμο.

Διαβάστε όλο το άρθρο... »

---

Οι Νεάντερταλ φέρονται να ήταν μάστορες εξειδικευμένων εργαλείων

Οι Νεάντερταλ μόνο αντιγραφείς των ανθρώπων δεν ήταν, αφού δημιούργησαν τα αρχαιότερα γνωστά εξειδικευμένα εργαλεία από οστά στην Ευρώπη, σύμφωνα με μια νέα ανακάλυψη. 

Το εύρημα δείχνει ότι είναι πιθανό οι πρόγονοί μας να έμαθαν την κατασκευή αυτών των εργαλείων από τους Νεάντερταλ, με τους οποίους συνυπήρχαν για αρκετές χιλιάδες χρόνια στην Ευρώπη, και όχι το αντίθετο, όπως ήταν η έως τώρα κυρίαρχη άποψη. 

Πρόκειται για μια ακόμη απόρριψη του μύθου πως οι Νεάντερταλ ήσαν... ογκώδεις βλάκες, καθώς, σύμφωνα με τα στοιχεία που συνεχώς έρχονται στο φως, οι ικανότητες των «ξαδέλφων» μας είχαν υποτιμηθεί στο παρελθόν.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τους αρχαιολόγους Σάνον ΜακΦέρον του γερμανικού Ινστιτούτου Εξελικτικής Ανθρωπολογίας Μαξ Πλανκ της Λειψίας και Μαρία Σορέσι του ολλανδικού πανεπιστημίου του Λάϊντεν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), σύμφωνα με το «Science», το «Nature» και το «New Scientist», ανακάλυψαν σε δύο προϊστορικές τοποθεσίες στη νοτιοδυτική Γαλλία εργαλεία από μακρόστενα και εύκαμπτα πλευρικά οστά ελαφιών ή ταράνδων, μήκους 20 έως 40 εκατοστών και ηλικίας περίπου 41.000 έως 51.000 ετών (ανάλογα με την μέθοδο χρονολόγησης).

Τα εργαλεία αυτά -που δεν είναι αντιγραφή λίθινων εργαλείων- χρησιμοποιούνταν για το τρίψιμο και το γυάλισμα άλλων πιο μαλακών υλικών όπως των δερμάτων ζώων, ώστε αυτά να γίνουν πιο ανθεκτικά, αδιάβροχα και στιλπνά. 

Παρόμοια εργαλεία λείανσης χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα για την κατεργασία των δερμάτων, ακόμα και από διάσημους οίκους, όπως ο γαλλικός Hermes για τις τσάντες του και τα άλλα δερμάτινα είδη πολυτελείας.

Οι Νεάντερταλ, ένα είδος συγγενικό με τον Homo sapiens, ζούσαν σε μια τεράστια έκταση από την Ευρώπη έως τη Μέση Ανατολή και τη Δυτική Ασία, ώσπου εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς πριν από περίπου 35.000 χρόνια, όταν πια οι δικοί μας πρόγονοι άρχισαν να κατακτούν τον κόσμο, έχοντας κάνει την εμφάνισή τους και στην Ευρώπη πριν από 40.000 έως 45.000 χρόνια.

Διάφορα τεχνουργήματα έχουν βρεθεί σε τοποθεσίες των Νεάντερταλ και οι επιστήμονες διαφωνούν κατά πόσον αυτά τα δημιουργήματα αποτελούν πρωτότυπες κατασκευές ή αντιγραφές μετά τις επαφές με τους προγόνους των ανθρώπων. 

Η νέα ανακάλυψη δείχνει πως πιθανότατα οι Νεάντερταλ έφτιαχναν μόνοι τους εργαλεία ανάλογα με εκείνα των ανθρώπων, ίσως και πριν από τους τελευταίους.

Πάντως, όπως είπε ο Σάνον ΜακΦέρον, οι Νεάντερταλ δεν ήσαν οι πρώτοι στον κόσμο που έφτιαξαν τέτοια οστέινα εργαλεία, καθώς στην Αφρική έχουν βρεθεί παρόμοια εργαλεία που είναι ακόμα παλαιότερα και θεωρούνται έργο των προγόνων του σύγχρονου ανθρώπου. 

Στην Ευρώπη όμως δεν έχουν βρεθεί αρχαιότερα οστέϊνα εργαλεία από αυτά των Νεάντερταλ (ενώ έχουν βρεθεί ακόμα παλαιότερα λίθινα εργαλεία των Νεάντερταλ).

Προς το παρόν, σύμφωνα με άλλους σκεπτικιστές επιστήμονες, παραμένει ανοιχτό το ζήτημα κατά πόσον αυτά τα εργαλεία από οστά στην Ευρώπη οι Νεάντερταλ έμαθαν τελείως μόνοι τους να τα κατασκευάζουν και αν οι Homo sapiens αντέγραψαν από αυτούς; 

Μόνο αν βρεθούν παρόμοια εργαλεία σε ακόμα παλαιότερες τοποθεσίες των Νεάντερταλ (όταν σίγουρα οι πρόγονοί μας δεν είχαν ακόμα εμφανιστεί στην Ευρώπη), τότε οι επιστήμονες θα είναι βέβαιοι πως οι Νεάντερταλ ήσαν «δάσκαλοι» και όχι «μαθητές».
in.gr

Διαβάστε όλο το άρθρο... »

---

Το μυστήριο του αρχαίου υπόγειου τούνελ που συνδέει την Σκωτία με την Τουρκία

Οι αρχαιολόγοι έχουν ανακαλύψει στη Βαυαρία χιλιάδες σήραγγες της Λίθινης Εποχής που εκτείνονται σε όλη την Ευρώπη από τη Σκωτία ως την Τουρκία αφήνοντας τους ερευνητές προβληματισμένους
Είχαν χρησιμοποιηθεί ως τάφοι ως χώροι τελετουργικων ή σαν κρυψώνες για να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους από τα αρπακτικά ζώα; Οι αρχαιολόγοι έχουν αρχίσει να διερευνούν τα υπόγεια κελάρια για να ξετυλίξουν τα μυστικά της αινιγματικής σήραγγας.

Ο Γερμανός επιστήμονας Heinrich Kusch υποστηρίζει ότι το τεράστιο δίκτυο των σηράγγων σκαμμένο από τους άνδρες της πέτρας συνδέει τις εκατοντάδες σήραγγες των νεολιθικών οικισμών σε όλη την Ευρώπη και το γεγονός ότι τόσες πολλές  έχουν διασωθεί 12.000 χρόνια, δείχνει ότι το αρχικό δίκτυο πρέπει να ήταν τεράστιο.

«Στη Γερμανία μόνο έχουμε βρει σήραγγες απόστασης 700 μέτρων από αυτό το δίκτυο των υπόγειων σηράγγων»λέει ο Kusch. «Στην Αυστρία έχουμε βρει άλλα 350 μέτρα. Οι σήραγγες σε όλη την Ευρώπη θα μπορούσε να είναι χιλιάδες. Είναι κοιλότητεςμε 70 εκατοστά πλάτος  επαρκής μόλις για να επιτρέπει τη διέλευση ενός προσώπου και με διάσπαρτες μικρές αίθουσες αποθήκευσης και καθίσματα. "

Η ανακάλυψη του λαβύρινθου  πραγματοποιήθηκε χάρη σε μια αγελάδα του Beate Greithanner ενός παραγωγού γάλακτος μια μικρής πόλης κοντά στο Μονακό οταν  εβόσκε τα ζώα του στο καταπράσινο γρασίδι ξαφνικά, ένας κρατήρας άνοιξε  καταπίνοντας το ζώο μέχρι τους γοφούς.

Ήταν παράξενη έβαλα το κεφάλι μου μέσα για να ελέγξει το εσωτερικό,ο άνθρωπος  νόμιζε ότι είχε βρει το κρησφύγετο για κάποιο είδος  θησαυρού όμως κατάλαβε ότι ήταν σε ένα στενό και υγρό τούνελ που κατέβαινε προς τα κάτω.

Από εκείνη τη στιγμή οι Greithanner συνειδητοποίησαν ότι η περιουσία τους είναι πάνω σε ένα λαβύρινθο από σήραγγες που είναι γνωστή ως «Erdstall» ένας όρος που στη λαϊκή παράδοση αναφέρε ται ως η κατοικία του «δαιμόνιου».
πηγη mwlonlave

Διαβάστε όλο το άρθρο... »

---

Ινκας: Ναρκωτικά και αλκοόλ κατανάλωναν τα θύματα πριν θυσιαστούν

Υπολογίζεται ότι θυσίασαν δεκάδες χιλιάδες άτομα στους θεούς τους

Ένα παράθυρο στο τελευταίο 24ωρο της ζωής ενός 13χρονου κοριτσιού από την Λατινική Αμερική που προσφέρθηκε ως θυσία στους θεούς πριν από πέντε αιώνες κατάφεραν να ανοίξουν βρετανοί επιστήμονες εξετάζοντας την μούμια του.

Εφαρμόζοντας μια πρωτοποριακή διαδικασία ανάλυσης των μαλλιών της μπόρεσαν να βρουν τι έφαγε και τι ήπιε η 13χρονη πριν πεθάνει και τα αποτελέσματα έδειξαν ίχνη κόκας και αλκοόλ μεταξύ άλλων.

Το κορίτσι δεν πρέπει να ζούσε πολύ μακριά από την βουνοκορφή της βορειοδυτικής Αργεντινής όπου βρέθηκε, περιοχή που είχε κατακτηθεί από τους Ίνκας κατά το δεύτερο μισό του 15ου αιώνα.

Τόσο οι Ίνκας όσο και άλλοι πολιτισμοί της Νοτίου Αμερικής πίστευαν ότι η γονιμότητα των καλλιεργειών και η γενικότερη ευημερία τους επαφίονταν στην εξασφάλισης της εύνοιας των θεών, που με την σειρά της εξασφαλιζόταν με ανθρωποθυσίες.  Συνολικά, οι Ίνκας υπολογίζεται ότι θυσίασαν δεκάδες χιλιάδες άτομα στους θεούς τους.

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα σημαντικοί αριθμοί παιδιών επιλέγονταν  από αξιωματούχους για να σταλούν στην πρωτεύουσα των Ίνκας, το Κούσκο που βρίσκεται στο σημερινό Περού όπου εργάζονταν ως υπηρέτες. Πολλά από τα κορίτσια δίδονταν ως σύζυγοι σε μέλη της ελίτ ή εκπαιδεύονταν ως ιέρειες. Όμως, τα πιο τέλεια από άποψη εμφάνισης παιδιά, αγόρια και κορίτσια που δεν έφεραν σωματικά ψεγάδια επιλέγονταν για να θυσιαστούν. 

Η επιστημονική εξέταση της επίμαχης μούμιας έδειξε ότι ακριβώς έναν χρόνο πριν θυσιαστεί είχε μπει στην υπηρεσία του αυτοκράτορα. Οι αναλύσεις αποκάλυψα ότι το διαιτολόγιο της άλλαξε απότομα από εκείνο των χωρικών σε εκείνο κάποιου που τρεφόταν με κρέας και καλαμπόκι, το οποίο συνδέεται με την ελίτ των Ίνκας.

Περαιτέρω αναλύσεις έδειξαν ότι η 13χρονη είχε επίσης αρχίσει να καταναλώνει σημαντικές ποσότητες κόκας, από τις Άνδεις, δηλαδή της ουσίας από την οποία παράγεται σήμερα η κοκαΐνη. Μάλιστα η κατανάλωσης κόκας και αλκοόλ αυξήθηκε προσωρινά έξι μήνες πριν από τη θυσία, κατά τη διάρκεια κάποιας σημαντικής θρησκευτικής τελετής, όπως εκτιμούν οι επιστήμονες.

Είναι πιθανό η επιλογή της ως θυσία να έγινε λίγο μετά τις τελετές του χειμερινού ηλιοστασίου, μετά από το οποίο κόπηκε και ένα μέρος από τα μαλλιά της, τα οποία τελικά θάφτηκαν μαζί της στον τύμβο όπου βρέθηκε. Στην κουλτούρα των Ίνκα, οι σημαντικές μεταβάσεις από το ένα στάδιο της ζωής σε ένα άλλο, συνοδεύονταν από τελετουργικό κόψιμο των μαλλιών.

Τις εβδομάδες που προηγήθηκαν της θυσίας οι επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Μπράντφορτντ διαπίστωσαν ότι η κατανάλωσή της σε αλκοόλ πενταπλασιάστηκε, ενώ σύμφωνα με μελέτες, το πιθανότερο είναι ότι κατανάλωνε κάποια μπίρα από καλαμπόκι, περιεκτικότητας σε αλκοόλ της τάξης του 20%.

Το αλκοόλ είναι βέβαιο ότι χρησιμοποιούνταν για να μουδιάσει οποιαδήποτε αίσθηση φόβου σχετικά με την προδιαγεγραμμένη μοίρα της. Στο θερινό ηλιοστάσιο, ακριβώς έναν χρόνο μετά την επιλογή της φαίνεται να έφτασε στους πρόποδες του ιερού βουνού, του ηφαιστείου Λουλαϊλάκο, πιθανότατα μέσα σε φορείο και συνοδευόμενη από ιερείς.

Την κρίσιμη στιγμή, η νεαρή κοπέλα είναι σχεδόν βέβαιο πως ήταν εξασθενημένη από το υψόμετρο των τεσσάρων χιλιάδων μέτρων και  το αλκοόλ. Φορώντας ένα καφετί φόρεμα και ένα εντυπωσιακό διάδημα, οδηγήθηκε στην κορυφή και θυσιάστηκε.

Είτε την στραγγάλισαν είτε πέθανε από έκθεση στα στοιχεία της φύσης, το κρύο, το υψόμετρο και τον αέρα. Το σώμα της θάφτηκε σε έναν ειδικά προετοιμασμένο τάφο και μουμιοποιήθηκε και εξαιτίας των καιρικών και υψομετρικών συνθηκών διατηρήθηκε στην εντέλεια επί πέντε αιώνες.
πηγη

Διαβάστε όλο το άρθρο... »

---

Τζουράσικ ψάρι με στόμα «ηλεκτρική σκούπα»

Ζούσε πριν 160 εκατομμύρια έτη και ξεπερνούσε σε μήκος τα 16 μέτρα.

Πέρασαν 130 έτη για να επιτύχουν οι επιστήμονες να συναρμολογήσουν και να μελετήσουν τα απολιθώματα ενός αρχαίου θαλάσσιου όντος. Τελικά ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ τα κατάφεραν και αποκάλυψαν την ύπαρξη ενός τεράστιου ψαριού που ζούσε πριν από 160 εκατομμύρια έτη.

Μεγάλωνε μόνιμα

Οι ερευνητές το ονόμασαν Leedsichthys, δηλαδή «ψάρι του Λιντς» επειδή τα απολιθώματα εντοπίστηκαν το 1886 από τον συλλέκτη απολιθωμάτων Αλφρεντ Νίκολσον Λιντς.  Ουσιαστικώς όμως τα απολιθώματα ήταν ένας μεγάλος όγκος από θραύσματα που έπρεπε να συναρμολογηθούν για να αποκαλυφθεί η ταυτότητα του όντος. Οι ερευνητές που κατάφεραν να συμπληρώσουν αυτό το «παζλ» είδαν μπροστά τους ένα άγνωστο μέχρι σήμερα είδος. Πρόκειται για ένα ψάρι που υπολογίζεται ότι ζούσε πριν από 160 εκατομμύρια έτη. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το ψάρι αυτό αναπτυσσόταν σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Εκτιμάται ότι μέχρι την ηλικία των 20 ετών το Leedsichthys είχε φτάσει σε μήκος τα 9 μέτρα αλλά φτάνοντας τα 38 έτη το ψάρι ξεπερνούσε τα 16 μέτρα και βάρος τους 21,5 τόνους! Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το ψάρι ζούσε περί τα 40 έτη.

Εκτός από το μέγεθος του ένα ακόμη εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του Leedsichthys ήταν το στόμα του. Οπως φαίνεται, το στόμα του ήταν και αυτό τεράστιο και λειτουργούσε σαν μια ηλεκτρική σκούπα ρουφώντας χιλιάδες μικρότερα ψάρια, γαρίδες, μέδουσες και ό,τι άλλο βρισκόταν στον δρόμο του. Οι ερευνητές εκτιμούν επίσης ότι το Leedsichthys ακολούθησε την πορεία των δεινοσαύρων και εξαφανίστηκε την ίδια εποχή που εξαφανίστηκαν και εκείνοι από τον πλανήτη.

πηγη

Διαβάστε όλο το άρθρο... »

---

Μαμούθ ηλικίας 39.000 ετών εκτίθεται στο κοινό για πρώτη φορά (video)

Ένα θηλυκό μαμούθ, ηλικίας 39.000 ετών, που βρέθηκε πρόσφατα κάτω από τους πάγους των νησιών Lyakhovsky στη Σιβηρία, θα μεταφερθεί στην Γιοκοχάμα της Ιαπωνίας, όπου και θα εκτεθεί για δυο μήνες.

Το μαμούθ, εν ονόματι Γιούκα, αποτελεί το πιο καλοδιατηρημένο εύρημα αφού, εκτός από την ανέπαφη γούνα του και τους μυϊκούς ιστούς, στο σώμα του βρέθηκε φρέσκο αίμα. (Διαβάστε εδώ περισσότερες λεπτομέρειες)

Αυτή ήταν η πρώτη φορά που οι επιστήμονες κατάφεραν να συλλέξουν αίμα από μαμούθ, κάτι που αμέσως πυροδότησε νέες συζητήσεις για την κλωνοποίηση του γιγάντιου ζώου, ένα θέμα που απασχολεί την επιστημονική κοινότητα εδώ και πολύ καιρό.

Σημειώνεται ότι το μαμούθ ήταν διαμελισμένο, πιθανότατα επειδή κατασπαράχθηκε από προϊστορικούς θηρευτές.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το ζώο παγιδεύτηκε σε κάποιον βάλτο με νερό, όπου και πέθανε σε ηλικία δέκα ετών. Τα μαμούθ εξαφανίστηκαν πριν 4.000 χρόνια.

Την Τρίτη το θηλυκό μαμούθ παρουσιάστηκε στους εκπροσώπους των μέσων ενημέρωσης. Η έκθεση θα ολοκληρωθεί στις 16 Σεπτεμβρίου.

Διαβάστε όλο το άρθρο... »

---

Μαζική σφαγή 2.300 ετών σε αρχαία ελληνική πόλη

Μία μεγάλη σφαγή, που χρονολογείται 2.300 χρόνια εντοπίσθηκε σε αρχαία πόλη της Κριμαίας, που υπήρξε ελληνική αποικία στη Μαύρη Θάλασσα. 

Χερσόνησος ονομάζεται σήμερα και επρόκειτο για μία από τις πόλεις που ίδρυσαν οι αρχαίοι Ελληνες σ΄αυτή την περιοχή με τις τεράστιες γεωργικές εκτάσεις, προκειμένου να εξασφαλίσουν σιτηρά για την επιβίωση των δικών τους πόλεων - κρατών. 

Σύμφωνα με το «Βήμα» η πόλη ιδρύθηκε τον 6ο π. Χ. αιώνα αλλά σύμφωνα με τους αρχαιολόγους στις αρχές του 3ου αιώνα π. Χ., μεγάλο μέρος του αγροτικού πληθυσμού σκοτώθηκε από ξένους εισβολείς. 

Αδιαμφισβήτητη απόδειξη είναι οι σκελετοί των ανθρώπων, που αποκαλύφθηκαν μόλις 40 εκατοστά κάτω από την επιφάνεια του εδάφους ανάμεσα σε ερείπια σπιτιών. «Αυτή τη στιγμή δουλεύουμε σε μια σκηνή δολοφονίας που χρονολογείται 2.300 χρόνια», αναφέρει χαρακτηριστικά ο επικεφαλής των ερευνών Βλαντιμίρ Στόλμπα, αρχαιολόγος από το Πανεπιστήμιο Aarhus. Για την ακρίβεια πρόκειται για σκελετικά κατάλοιπα μιας ολόκληρης οικογένειας, που προφανώς σκοτώθηκαν μέσα στο σπίτι τους.

Γενικότερα εξάλλου αυτή η αρχαιολογική έρευνα δίνει πολλές πληροφορίες στους επιστήμονες καθώς η διατήρηση των αρχαιοτήτων είναι εξαιρετική. Και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πρόκειται για αγροτικές εκτάσεις που δεν καοικήθηκαν στα μεταγενέστερα χρόνια.

«Η εικόνα που προκύπτει από τις ανασκαφές είναι χαρακτηριστική των καθημερινών δραστηριοτήτων των αρχαίων αγροτών και της ζωής τους και του δραματικού θανάτου τους», λέει ο Βλαντιμίρ Στόλμπα, προσθέτοντας: «Εχουμε βρει απαντήσεις σε πολλά ερωτηματικά, για παράδειγμα πού καλλιεργήθηκαν τα ελληνικά χωράφια σιτηρών, πόσο πυκνοκατοικημένη ήταν η περιοχή και πώς οργανώθηκε, και ακόμη πώς οι αρχαίοι προσαρμόστηκαν στις αλλαγές του πολιτιστικού αλλά και του φυσικού περιβάλλοντος».

Επί του παρόντος ωστόσο ο ίδιος δεν μπορεί να απαντήσει για την εθνικότητα των εισβολέων και γενικότερα για το συγκεκριμένο περιστατικό από ιστορικής πλευράς.

Να σημειωθεί, ότι η Χερσόνησος και η αγροτική περιοχή της εντάχθηκαν πρόσφατα στην λίστα των μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO επειδή αποτελεί μοναδικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο οργανώθηκαν οι αρχαίες ελληνικές πόλεις σε συνδυασμό με την αγροτική περιοχή γύρω τους.

Διαβάστε όλο το άρθρο... »

---

Περίεργη ανακάλυψη στην Βρετανία: Εξελιγμένες λέμβους 3500 ετών ανακάλυψαν ερευνητές

Οκτώ λέμβοι της Εποχής του Χαλκού βρέθηκαν κοντά στο Πίτερμπρο της ανατολικής Βρετανίας και βρίσκονται σε ειδικό ψυγείο προκειμένου να συντηρηθούν.

Οι λέμβοι έχουν διασωθεί σε άριστη κατάσταση και είναι σε θέση να δώσουν πολύτιμες πληροφορίες για τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες των κατόχων τους, οι οποίοι υπήρξαν οι βόρειοι σύγχρονοι των δικών μας Μινωιτών.

Σύμφωνα με τη Huffington Post, οι λέμβοι - οι οποίες είναι κατασκευασμένες από «μασίφ» κορμούς δέντρων - δεν είναι οι πρώτες αυτής της εποχής που ανασκάπτονται στη Βρετανία. Είναι όμως η πρώτη φορά που ένας τόσο μεγάλος αριθμός προϊστορικών σκαφών έρχεται στο φως στο ίδιο σημείο.

Όπως αναφέρει η δημοσίευση, οι λέμβοι ήρθαν στο φως μαζί με μια πληθώρα άλλων ευρημάτων (όπλα, παγίδες, αγγεία και εργαλεία) σε ένα λατομείο στον αρχαιολογικό χώρο του Μαστ Φαρμ, σε μια περιοχή η οποία έχει αποδειχθεί πλούσια σε αρχαιολογικά ευρήματα της βρετανικής Εποχής του Χαλκού, πριν από 3.500 χρόνια.

Έχουν διατηρηθεί σε εξαιρετικά καλή κατάσταση «θαμμένες» μέσα στην παλιά κοίτη ενός ποταμού (του ποταμού Νένε) και οι αρχαιολόγοι θεωρούν ότι χρησιμοποιούνταν για την μεταφορά ανθρώπων και προϊόντων στα κανάλια των βαλτότοπων που την εποχή εκείνη κάλυπταν αυτό το σημείο της Ανατολικής Αγγλίας.

Η κάθε λέμβος είναι φτιαγμένη από έναν μονοκόμματο κορμό δέντρου (έξι από βελανιδιά, μία από σημύδα και μία από φλαμουριά). Η μικρότερη έχει μήκος 3,5μ. και η μεγαλύτερη 8,5μ. Οι περισσότερες φέρουν «εξελιγμένα» εξαρτήματα (όπως λαβές ή εγκοπές για την τοποθέτηση σανίδων) καθώς και διακοσμήσεις. Μια μάλιστα είναι εξ ολοκλήρου διακοσμημένη με σταυρούς, αν και οι ειδικοί δεν γνωρίζουν αν το συγκεκριμένο «μοτίφ» είχε κάποιο ιδιαίτερο νόημα.

Όλες οι λέμβοι έχουν εμφανή σημάδια επισκευών και συντήρησης, γεγονός το οποίο δείχνει ότι οι κάτοχοί τους τις φρόντιζαν επιμελώς. Είναι επίσης εμφανές ότι βυθίστηκαν στον ποταμό επίτηδες, αλλά σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, αφού βρέθηκαν σε διαφορετικά στρώματα της αρχαίας κοίτης.

Προς το παρόν είναι άγνωστο αν βυθίστηκαν στο πλαίσιο κάποιου τελετουργικού - όπως π.χ. μιας νεκρώσιμης τελετής - ή αν απλώς κάποια στιγμή οι κάτοχοί τους αποφάσισαν ότι δεν τις χρειάζονταν πια.

Το εύρημα θεωρείται μοναδικό, όχι μόνο για τα βρετανικά αλλά και για τα παγκόσμια δεδομένα. Για τον λόγο αυτόν δόθηκε ιδιαίτερο βάρος στη συντήρηση των προϊστορικών σκαφών. Για να τα διατηρήσει ανέπαφα και να τα εμποδίσει να διαλυθούν ερχόμενα σε επαφή με τον αέρα, η ομάδα των συντηρητών που ανέλαβε το έργο θα εφαρμόσει και εδώ τις πρωτοποριακές τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν για την συντήρηση του «Mary Rose», του πολεμικού πλοίου της εποχής των Τυδώρ.

Επικεφαλής της ομάδας συντηρητών είναι ο Ίαν Πάντερ του York Archaeological Trust, που όπως αναφέρει, έχει ως στόχο να διατηρήσει τις λέμβους ακέραιες - γεγονός πρωτοφανές εφόσον ως τώρα οι προϊστορικές λέμβοι που έχουν ανακαλυφθεί χρειάστηκε να τεμαχιστούν για να συντηρηθούν.

Οι ειδικοί ευελπιστούν ότι η διαδικασία συντήρησης θα αποκαλύψει περισσότερα σχετικά με την ιστορία των προϊστορικών σκαφών. Καθ' όλη τη διάρκειά της έκθεσης, οι επισκέπτες θα μπορούν να βλέπουν τις λέμβους μέσα από μια γυάλινη προθήκη.
aneksigita-fainomena

Διαβάστε όλο το άρθρο... »

---

O αρχαιότερος καρκίνος στον κόσμο σε Νεάντερταλ

Τον αρχαιότερο όγκο στον κόσμο ανακάλυψαν ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Κάνσας σε πλευρικό οστό Νεάντερταλ, που έζησε περίπου πριν 130.000 χρόνια

Το οστό, μήκους λίγων εκατοστών, βρέθηκε στο σπήλαιο Κράπινα στην Κροατία πριν από 100 χρόνια.

Όταν οι επιστήμονες αρχικά εξέτασαν το οστό με ακτίνες Χ και διαπίστωσαν ότι μέρη του εσωτερικού του έλειπαν.

Όταν προχώρησαν σε περαιτέρω εξετάσεις με τομογράφο κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτό ενδεχομένως οφείλεται σε ινώδη δυσπλασία.

Πρόκειται για μια συχνή σκελετική πάθηση στους σύγχρονους ανθρώπους, κατά την οποία το οστό αντικαθίσταται από ινώδη ιστό.

Αν και μπορεί να εκδηλωθεί σε διάφορα σημεία του σκελετού, συνήθως εμφανίζεται στο κρανίο, την κνήμη, την πύελο, το πάνω τμήμα του βραχίονα και τα πλευρά.

Η ινώδης δυσπλασία στις περισσότερες περιπτώσεις είναι καλοήθης και σπάνια μεταλλάσσεται σε κακοήθη.

Στο σπήλαιο Κράπινα στη βόρεια Κροατία βρέθηκαν πάνω από 900 οστά Νεάντερταλ που έζησαν πριν 120.000 με 130.000 χρόνια.

Οι Αμερικανοί ερευνητές ήθελαν να τα εξετάσουν γιατί πολλά από αυτά φέρουν τραύματα και σημάδια που έγιναν μετά τον θάνατό τους.
econews

Διαβάστε όλο το άρθρο... »

---

Οι προϊστορικοί άνθρωποι ήταν μικρότεροι από τους αρουραίους

Ομάδα επιστημόνων από την Κίνα, τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, έχοντας μελετήσει τα λείψανα ενός πλάσματος που βρέθηκε στην Κίνα το 2003 και το οποίο ονομάστηκε Archicebus achilles, δήλωσε ότι οι αρχαιότεροι πρόγονοι του ανθρώπου, οι οποίοι έζησαν στη Γη 55 εκατ. χρόνια πριν την εποχή του Ηωκαίνου, είχαν μέγεθος μικρότερο του αρουραίου και έτρωγαν έντομα.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης διαπιστώθηκε ότι το Archicebus achilles, ζύγιζε έως 30 γραμμάρια και είχε μήκος περίπου 7 εκατοστά. Οι επιστήμονες υποθέτουν ότι μετακινούταν με πηδήματα, χρησιμοποιώντας και τα τέσσερα άκρα. Τα μικρά μάτια του ζώου είναι χαρακτηριστικά για πλάσματα με ημερήσιο τρόπο ζωής. Κατά πάσα πιθανότητα τρεφόταν με έντομα.
πηγη

Διαβάστε όλο το άρθρο... »

---

Τι δεν έτρωγαν οι Αρχαίοι Έλληνες και ήταν τόσο έξυπνοι;;; ΘΑ ΠΑΘΕΙΣ ΠΛΑΚΑ!!!

Πολλές φορές η σύγχρονη επιστήμη έχει σκύψει στον τρόπο διατροφής και ζωής των αρχαίων και έχει μελετήσει αρχαία συγγράμματα σε μια προσπάθεια να απαντήσει και σε ένα απλό ερώτημα πέρα από τα πολυσύνθετα. Γιατί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν τόσο έξυπνοι;



Η απάντηση για πολλούς είναι μια και στηρίζεται στις αρχές που έθεσε ο πατέρας της Ιατρικής ο Ιπποκράτης, που έλεγε «νους υγιής εν σώματι υγιεί» και «φάρμακο σου είναι η τροφή σου».

Στηριζόμενη σε αυτές τις ρήσεις, η κ. Δήμητρα Τυλλιανάκη, χειρουργός οδοντίατρος, αν και ξεκίνησε από την κλασική ιατρική, στην πορεία ασχολήθηκε και με την ομοιοπαθητική αλλά και τη διεξοδική μελέτη των διατροφικών συνηθειών στις εποχές του Ιπποκράτη και του Πυθαγόρα.

Ο λόγος που το έκανε ήταν για να απαντήσει σε ένα ερώτημα που τη βασάνιζε έντονα. «Γιατί παρά την εξέλιξη της επιστήμης θερίζουν οι ασθένειες; Ο καρκίνος , τα καρδιοεγκεφαλικά και τα αυτοάνοσα νοσήματα;» Ψάχνοντας τις απαντήσεις άρχισε να αμφισβητεί τη θεραπεία μόνο με φάρμακα και στάθηκε στην ολιστική αντιμετώπιση του ανθρώπου. Μάλιστα η ίδια αν και μαραθωνοδρόμος, διαπίστωσε ότι παρά τον υγιεινό τρόπο ζωής της, έκανε και λάθη, που δε γνώριζε.

Ένα από αυτά ... κατανάλωνε ψωμί και μακαρόνια, κατανάλωνε δηλαδή σιτάρι. Και τί το «κακό» έχει το σιτάρι; Γλουτένη. Μια ουσία που βρίσκεται παντού στη σύγχρονη διατροφή και κρατάει σε «υπνηλία» τον εγκέφαλο. Οι αρχαίοι, σιτάρι δεν έβαζαν στο στόμα τους. Διότι δεν υπήρχε. Καλλιεργούσαν το δημητριακό Ζέα, πλούσιο σε μαγνήσιο που θεωρείται η τροφή του εγκεφάλου.

«Πριν ασχοληθώ με τη μελέτη της Ιπποκράτειας διατροφής, νόμιζα ότι έκανα καλή διατροφή, αλλά δεν έκανα. Κατανάλωνα ψωμί και μακαρόνια. Όπως διαπίστωσα στη συνέχεια, στην αρχαιότητα δεν έτρωγαν στάρι. Υπήρχε ένα δημητριακό το «Ζεα» το οποίο είναι πλούσιο σε μαγνήσιο, «τροφή» του εγκεφάλου. Για αυτό και οι προγονοί μας ήταν έξυπνοι. Υπάρχει μεγάλη πιθανότατα αυτό να οφείλεται στο ότι δεν έτρωγαν στάρι που έχει γλουτένη, ουσία που συγκολλάει τις νευρικές απολήξεις και δεν αφήνει τον εγκέφαλο να σκεφτεί ελεύθερα και να δημιουργήσει.

Μια άλλη ουσία που έχει το συγκεκριμένο δημητριακό είναι το αμινοξύ Λυσίνη το οποίο ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα και έχει ελάχιστη γλουτένη».

Η κ. Τυλλιανάκη ζυμώνει το ψωμί της με Ζέα και φτιάχνει και τα μακαρόνια της από το ίδιο δημητριακό. Είναι σούπερ τροφή και δεν χρειάζεται μεγάλη ποσότητα για να χορτάσει ο οργανισμός. Η καλλιέργεια του απαγορεύτηκε στις αρχές του 20ου αιώνα.

«Καλλιεργούνταν στην Ελλάδα και απαγορεύτηκε αιφνιδιαστικά - άγνωστο γιατί. Το έχουν οι Γερμανοί και το εξάγουν. Είναι πανάκριβο κοστίζει 6,5 ευρώ το κιλό!»

Η ίδια συνιστά στους καταναλωτές να καταναλώνουν τροφές που δεν έχουν υποστεί επεξεργασία, διότι όλες οι βιταμίνες βρίσκονται στον φλοιό.

«Βγάζουν το φλοιό των τροφίμων και στη συνέχεια οι βιταμίνες γίνονται συμπληρώματα διατροφής».

Όσον αφορά στην κατανάλωση κρέατος αυτή ήταν ελάχιστη και μόνο όταν το άτομο ήταν υγιές. Όταν υπήρχε κάποια ασθένεια δεν καταναλωνόταν κρέας.

Και η Πυθαγόρεια διατροφή στηρίζεται στην Ιπποκράτεια, με εξαίρεση στην κατανάλωση κρέατος, που για τον Πυθαγόρα, απαγορευόταν δια ροπάλου.

Ιπποφαές

Στην αρχαιότητα μεγάλη κατανάλωση είχε και ένας πορτοκαλί καρπός , το Ιπποφαές.

Περιέχει 192 βιταμίνες και είναι όλες απορροφήσιμες από τον οργανισμό.

Στις εκστρατείες του, ο Μέγας Αλέξανδρος παρατήρησε, ότι τα άρρωστα και τραυματισμένα άλογα θεραπεύονταν τρώγοντας τα φύλλα και τους καρπούς του φυτού και άρχιζε να γυαλίζει το τρίχωμα τους, από την παρατήρηση αυτή δόθηκε και η ονομασία του (ίππο - φάος = άλογο που γυαλίζει).

Έτσι άρχισαν να το χρησιμοποιούν και οι στρατιώτες του, μαζί με τον ίδιο για να είναι πιο ισχυροί στις εκστρατείες. Υπάρχουν επίσης αναφορές ότι το χρησιμοποιούσε στις εκστρατείες του και ο Τζέγκις Χαν.

Το ιπποφαές μνημονεύεται από τον Θεόφραστο, μαθητή του Αριστοτέλη, αλλά κυρίως από τον Διοσκουρίδη τον Αναζαρβέα, πατέρα της φαρμακολογίας.

Αναφορές στο Ιπποφαές υπάρχουν στην Θιβετιανή και κινέζικη ιατρική. Από το 1929, όταν για πρώτη φορά πραγματοποιήθηκε βιοχημική ανάλυση των καρπών του φυτού, οι γνώσεις για της φαρμακευτικές ιδιότητες του φυτού συνεχώς αυξάνονται. Πλέον υπάρχει τεκμηριωμένη γνώση (Γερμανία, Ρωσία, Καναδάς, Κίνα, Φιλανδία, Αγγλία, Σουηδία κ.α.) για το ιπποφαές και έχουν αφιερωθεί γι αυτό 5 επιστημονικά συνέδρια. Το έλαιο του φυτού παράγεται από τους καρπούς με την μέθοδο της εκθλίψεως, χωρίς χημικά ή άλλα πρόσθετα.
Πηγή: madeincreta.gr

Διαβάστε όλο το άρθρο... »

---

Ένας αρχαίος Έλληνας πολεμιστής στο Λονγκ Αϊλαντ

Ακτινογραφία στα λείψανα άνδρα του 4ου π.Χ. αιώνα
Δεν συμβαίνει κάθε μέρα να γίνεται ακτινογραφία στα λείψανα ενός αρχαίου Έλληνα πολεμιστή του 4ου π.Χ. αιώνα, όταν όμως συμβεί, επιφυλάσσει εκπλήξεις.

Την ευκαιρία έδωσε ο Έληνας καθηγητής και διευθυντής της Σχολής Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Adelphi της Νέας Υόρκης κ. Αναγνώστης Αγελαράκης, ο οποίος μετέφερε υπό μορφή δανείου φυσικά και με άδεια της Ελληνικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας τα λείψανα του αρχαίου πολεμιστή στο Εβραϊκό Ιατρικό Κέντρο του Λονγκ Αϊλαντ προκειμένου να εξετασθούν. Το ερώτημα ήταν, πώς αυτός ο άνδρας είχε κατορθώσει να επιζήσει από ένα σοβαρό τραύμα, που υπέστη κατά τη διάρκεια μιας μάχης.

Συγκεκριμένα ένα χάλκινο βέλος είχε τρυπήσει την αριστερή ωλένη του πολεμιστή (το ένα από τα δύο μακρά οστά του πήχυ του χεριού) και παρέμεινε εκεί ως τον θάνατό του, πολλά χρόνια αργότερα. Σύμφωνα με την ακτινολόγο του Ιατρικού Κέντρου, που έκανε την ακτινογραφία στα οστά δρ. Ελίζ Κούπερσμιθ οι αρχαίοι έλληνες χειρουργοί ήταν αδύνατον να αφαιρέσουν το βέλος, επειδή θα προξενούσαν μεγαλύτερη ζημιά στο τραύμα. Κι αυτό, γιατί όπως έδειξε η ακτινογραφία θα έπρεπε να τραβήξουν το αγκυλωτό στοιχείο του βέλους, που είχε παραμείνει στο χέρι του άτυχου πολεμιστή. Αυτό μάλιστα ήταν κάτι, που «θα μπορούσε να μην έχουν παρατηρήσει με γυμνό μάτι», όπως σημειώνει η ίδια.

«Πρόκειται για ένα εύρημα πιο σπάνιο κι από διαμάντι» αναφέρει εξάλλου ο κ. Αγελαράκης. Σύμφωνα με τον ίδιο τα οστά είχαν βρεθεί σε έναν τάφο που ανασκάφηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1980 στην Βόρεια Ελλάδα και όπως εκτιμούν οι ειδικοί ο πολεμιστής είχε πληγωθεί στα χρόνια του Φιλίππου Β ', πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μετά την ολοκλήρωση της έρευνας εξάλλου τα οστά θα επιστρέψουν στο Μουσείο Καβάλας.

Η εξέταση των οστών όμως προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, καθώς η κυρία Αρτζι Αγελαράκη, σύζυγος του καθηγητή και μέλος επίσης της πανεπιστημιακής σχολής με την συνεργασία μιας δευτεροετούς φοιτήτριας, της Κίμπερλι Λομπάρντι αποκατέστησαν σχεδιαστικά το πρόσωπο του πολεμιστή με βάση το κρανίο του. Όπως λέει η ίδια ο πολεμιστής έζησε «παρέα» με το βέλος ως την ηλικία των 58 – 62 ετών ενώ ο πόνος που του προκαλούσε ήταν παρόμοιος μιας βλάβης στον καρπιαίο σωλήνα. Η φροντίδα που του δόθηκε και η διατήρηση του τραύματος καθαρού υπήρξαν αποφασιστικοί παράγοντες για την επιβίωσή του.

Να σημειωθεί εξάλλου ότι ο καθηγητής κ. Αγελαράκης εκ Κρήτης ορμώμενος, την οποία επισκέπτεται τουλάχιστον μία φορά το χρόνο έχει πραγματοποιήσει πολλές μελέτες σε αρχαία λείψανα με πρώτη τον εντοπισμό της αρχαιότερης κρανιακής, χειρουργικής επέμβασης στην Ελλάδα, που πραγματοποιήθηκε στα αρχαία Άβδηρα της Θράκης στα τέλη του 7ου π.Χ. αιώνα και μάλιστα με επιτυχία! Είναι συνεργάτης πολλών ελλήνων αρχαιολόγων, όπως του καθηγητή κ. Νίκου Σταμπολίδη, ο οποίος ανασκάπτει την αρχαία Ελεύθερνα και ειδικότερα τα τελευταία χρόνια την νεκρόπολη της Ορθής Πέτρας, λείψανα από ταφές της οποίας εξετάζει ο κ. Αγελαράκης.
πηγη

Διαβάστε όλο το άρθρο... »

---

Ακτίνες λέιζερ στη θρυλική "Λευκή Πόλη" των θησαυρών!

Ο θρύλος της «Λευκής Πόλης» συναρπάζει τη φαντασία των εξερευνητών της ζούγκλας της Κεντρικής Αμερικής εδώ και αιώνες. Ο Ερνάν Κορτές είχε δείξει έντονο ενδιαφέρον από το 1526 ακόμα, αλλά οι κατακτητές ποτέ δεν κατάφεραν να διεισδύσουν αρκετά μέσα στην πυκνή ζούγκλα της περιοχής Μοσκίτια για να μπορέσουν να βρουν τη μυθική πολιτεία.

Το 1940, ένας Αμερικανός εξερευνητής, ο Θίοντορ Μόρντε, ισχυρίστηκε ότι, χάρη σε υποδείξεις του διάσημου αεροπόρου Τσαρλς Λίντμπεργκ, είχε βρει τη χαμένη πόλη, οι κάτοικοι της οποίας λάτρευαν αγάλματα γιγαντιαίων πιθήκων, ωστόσο σκοτώθηκε σε δυστύχημα πριν αποκαλύψει περισσότερες λεπτομέρειες. Γενικότερα, η Μοσκίτια παρουσιάζει έντονο αρχαιολογικό ενδιαφέρον, καθώς είναι ένας χώρος στον οποίο έχουν εντοπιστεί ενδείξεις ερειπίων και τύμβων, αλλά η πυκνή βλάστηση πάντα εμπόδιζε τις έρευνες.

Αυτό που έκανε το NCALM-Εθνικό Κέντρο Airborne Laser Mapping (εδρεύει στο πανεπιστήμιο του Χιούστον) ήταν να χρησιμοποιήσει ακτίνες λέιζερ για να «δει» αυτά που δεν μπορεί να δει το ανθρώπινο μάτι. Χ ρησιμοποιώντας Ενα Σύστημα Lidar που είχε τοποθετηθεί σε αεροπλάνο Cessna, οι ερευνητές μπόρεσαν να «δουν» κάτω από την πυκνή βλάστηση με παλμούς λέιζερ και να προβούν σε χαρτογράφηση μίας επιφάνειας 60 τετραγωνικών μιλίων μέσα σε διάστημα μίας εβδομάδας, κατά την άνοιξη του 2012.

Oι εικόνες που προέκυψαν από το Lidar, οι οποίες επεδείχθησαν σε συνδιάσκεψη της Αμερικανικής Ένωσης Γεωφυσικών στην Κανκούν, έδειξαν περιοχές οι οποίες παραπέμπουν σε διαμόρφωση πόλης-και μάλιστα σε δύο περιοχές, όχι μία. Η χαρτογράφηση έδειξε συμμετρικές τοποθετήσεις υψωμάτων, ανοιχτών χώρων και αναχωμάτων, που ενδεχομένως να είναι τεχνητές και να απεικονίζουν κτίσματα (πιθανώς πλατείες και πυραμίδες), σε σημείο που μπορούν να υποδειχθούν δύο «κέντρα πόλης».

Το ένα από τα δύο ενδεχομένως να είναι η θρυλική Ciudad Blanca. Επί της παρούσης, τα δεδομένα εξετάζονται για να καταδειχθούν οι πλέον «ενδιαφέρουσες» ζώνες. Όταν γίνει αυτό, θα ακολουθήσει η αποστολή αρχαιολόγων, για την διεξοδική διερεύνησή τους.

[Πηγή: naftemporiki.gr]

Διαβάστε όλο το άρθρο... »

---

Χωρίς... χαράτσια θα είχαμε Παρθενώνα;

Εάν οι αρχαίοι Αθηναίοι δεν ήταν μάστορες στην επιβολή και την είσπραξη φόρων, σήμερα ίσως να μην υπήρχε ο Παρθενώνας. Υπερβολή; Κι όμως, χάρη στο χαράτσι που πλήρωναν οι άλλες πόλεις κατά την Α' Αθηναϊκή Συμμαχία -ειδικότερα από το 454 π.Χ., το ένα εξηκοστό του ετήσιου φόρου πήγαινε υπέρ της... θεάς Αθηνάς - ο Περικλής εξοικονόμησε τα χρήματα για να χτιστεί ο περίφημος ναός.
Πριν από 2.500 χρόνια τα κρατικά ταμεία της Αθήνας ήταν γεμάτα, χωρίς τη βοήθεια των οικονομολόγων του Χάρβαρντ. Η οικονομική κρίση ήταν άγνωστη λέξη και το πλεόνασμα έφτανε σε πολύ μεγάλο ύψος. Και τότε όμως, χωρίς την πίεση των Ευρωπαίων εταίρων, έμπαιναν φόροι με διάφορες ονομασίες, τακτικοί και έκτακτοι, άμεσοι και έμμεσοι, για δημόσια έργα, για στρατιωτικό εξοπλισμό, κ.λπ. Ουδείς διέφευγε. Πλήρωναν οι έχοντες και κατέχοντες, πλήρωναν όμως και οι μέτοικοι, οι ξένοι δηλαδή, πλήρωναν και οι ιερόδουλες!
Οι αρχαίοι φόροι έμπαιναν με την έγκριση της Βουλής. Οσο για τη διαφάνεια, τα ονόματα όσων πλήρωναν αναγράφονταν στους φορολογικούς καταλόγους της εποχής, που βρίσκονταν σε κοινή θέα. Πάνω σε πέτρινες πλάκες και στήλες δηλαδή, σαν αυτές που υπάρχουν στο Επιγραφικό Μουσείο, ένα γνωστό-άγνωστο αλλά πολύ ενδιαφέρον μουσείο στην οδό Τοσίτσα 1, που αναδεικνύει και τεκμηριώνει κομμάτια της Ιστορίας.
Εκεί βρήκαμε τη μνημειώδη «Στήλη της εξηκοστής», έναν λίθινο φορολογικό κατάλογο ύψους 3,5 μέτρων όπου είναι καταγεγραμμένες κατά γεωγραφικές ενότητες οι καταβολές των συμμάχων της Α' Αθηναϊκής Συμμαχίας την περίοδο 454/3-440/39 π.Χ., προκειμένου να υπάρχει μια «καβάντζα» για να αντιμετωπιστούν οι Πέρσες. Οι εισφορές ήταν ανάλογες με την οικονομική κατάσταση των 265 συμμάχων. Βλέπουμε δηλαδή από τους Ιωνες οι Κυμαίοι να πληρώνουν 12 τάλαντα (6.000 δραχμές) και οι Νισύριοι μόλις ένα, ενώ από τη Θράκη οι Μενδαίοι έδιναν εννέα τάλαντα και οι Θάσιοι 30!
«Εκτός από αυτόν τον τακτικό φόρο, από το 440 π.Χ. η Αθήνα επέβαλλε στους συμμάχους της και έκτακτη εφάπαξ εισφορά, τη λεγόμενη επιφορά», μας πληροφορεί η διευθύντρια του Επιγραφικού Μουσείου. «Η δε είσπραξη είχε ανατεθεί σε ειδικούς άρχοντες, τους Ελληνοταμίες».
Οπως αποδεικνύεται, οι αρχαίοι Αθηναίοι είχαν πολλά κόλπα για την είσπραξη των φόρων. Οταν οι άλλες πόλεις άρχισαν να διαμαρτύρονται ενόψει της Β' Αθηναϊκής Συμμαχίας, οι Αθηναίοι τους υποσχέθηκαν ότι θα καταργήσουν τον συμμαχικό φόρο. Αυτό που έκαναν τελικά ήταν να του αλλάξουν όνομα και να τον πουν «σύνταξη».
Η κυρίαρχη αθηναϊκή πολιτεία είχε διάφορες πηγές για να γεμίζει το δημόσιο ταμείο. Υπήρχαν οι καταβολές για εκμίσθωση δημόσιας περιουσίας (κτήματα, οικοδομήματα ή τα μεταλλεία του Λαυρίου), υπήρχαν και οι δικαστικές καταβολές.
Κι άλλα τακτικά τέλη γέμιζαν τον κρατικό κορβανά: για να εισαχθούν και να εξαχθούν προϊόντα από τα αττικά λιμάνια (πεντηκοστή), ή για να εισαχθούν εμπορεύματα από τις πύλες της πόλης (διαπύλιον). Καμία εξαίρεση. Οι μέτοικοι έπρεπε να ανανεώνουν επί πληρωμή μία φορά το χρόνο την άδεια παραμονής τους στην Αθήνα (μετοίκιον), ενώ κατέβαλλαν και επιπρόσθετο τέλος για να έχουν το δικαίωμα να εργασθούν (ξενικόν). Οι δε οίκοι έδιναν τον... πορνικό φόρο.
Οι αμυντικές δαπάνες
Μέρος των κρατικών εσόδων πήγαινε για δημόσια έργα. Σε μια στήλη του μουσείου (432/1 π.Χ.) σώζονται δύο τροπολογίες σε ψήφισμα που σχετίζονται πιθανότατα με τη βελτίωση του συστήματος ύδρευσης της Αθήνας ή την κατασκευή και επισκευή των κρηνών. «Το έργο είχε προγραμματιστεί να γίνει 'από ολιγίστων χρημάτων', αλλά κατά προτεραιότητα», εξηγεί η Μ. Λαγογιάννη. «Η οικογένεια του Περικλή μάλλον προσφέρθηκε να καλύψει τη δαπάνη, αλλά η πόλη αποφάσισε τα χρήματα να δοθούν από τον φόρο των συμμαχικών πόλεων».
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι φρόντιζαν, επίσης, να εξασφαλίσουν κονδύλια για την άμυνα. «Οι πιο εύποροι ήταν υποχρεωμένοι να αναλαμβάνουν την 'τριηραρχία', την ετήσια δαπάνη για εξοπλισμό ενός πολεμικού πλοίου και τη σίτιση των ναυτών, που καθορίζονταν σε μια δραχμή ανά ναύτη ημερησίως», συνεχίζει η διευθύντρια του μουσείου, το οποίο εκθέτει μια σχετική στήλη του 481/0 π.Χ.
Χρειαζόταν τόλμη για να αρνηθεί κάποιος αυτό το σημαντικό έξοδο. Σε αυτή την περίπτωση έπρεπε να υποδείξει κάποιον άλλον, που θεωρούσε πιο πλούσιο, και να προτείνει αντίδοση. Να ανταλλάξει, δηλαδή, την περιουσία του με την περιουσία του πλουσιότερου. Αν ο άλλος πολίτης αρνιόταν, τότε η ανάθεση γινόταν από τα αρμόδια δικαστήρια.
Υποχρεωτική, αλλά ιδιαίτερα τιμητική ήταν και η χορηγία, η ανάληψη της δαπάνης για την προετοιμασία του χορού, τις θρησκευτικές εκδηλώσεις, τις παραστάσεις των δραματικών αγώνων. «Η χορηγία στοίχιζε 300-5.000 δρχ., όταν τον 5ο αιώνα ο ετήσιος μισθός της ιέρειας της Αθηνάς Νίκης ήταν 50 δρχ.», τονίζει η Μ. Λαγογιάννη, καθώς μας δείχνει μια στήλη του 313/2 π.Χ. Πρόκειται για τιμητικό ψήφισμα του Δήμου Αιξωνής (η σημερινή Γλυφάδα) για δύο χορηγούς, τον Αυτέα και τον Φιλοξενίδη, οι οποίοι «καλώς και φιλοτίμως εχορήγησαν».
Σαν να μην έφταναν και τότε τα τακτικά μέτρα, υπήρχαν και έκτακτα. Οπως η «επίδοσις» (σε χρήματα ή για την εκτέλεση συγκεκριμένου δημόσιου έργου) την οποία κατέβαλλαν οι πλούσιοι αλλά και οι μέτοικοι για την ενίσχυση της πόλης σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Κι ακόμα η «εισφορά» σε περίοδο πολέμου για στρατιωτικές δαπάνες.
Κι αν κάποιος πιανόταν να φοροδιαφεύγει, ο νόμος ήταν αυστηρός, ακόμα και για τον φοροεισπράκτορα. Για του λόγου το αληθές, υπάρχει ένα ψήφισμα του 510 π.Χ. για τους Αθηναίους κληρούχους στη Σαλαμίνα, οι οποίοι ήταν υποχρεωμένοι να καταβάλλουν φόρο, να εκτελούν τη στρατιωτική τους θητεία, ενώ δεν επιτρέπονταν να εκμισθώσουν τη γη που τους είχε παραχωρηθεί. Εάν τα παραβίαζαν, πλήρωναν πρόστιμο, το τριπλάσιο του μισθώματος, στο Δημόσιο...

Διαβάστε όλο το άρθρο... »

---

Η αρχαιότερη βυθισμένη πόλη του κόσμου!

Παυλοπέτρι Λακωνίας
Μία από τις αρχαιότερες βυθισμένες πόλεις, λίγα λεπτά από την Παντάνασσα στα Νότια της Λακωνίας, αναδημιουργήθηκε ψηφιακά, αξιοποιώντας τις δυνατότητες της τεχνολογίας. Ένα λιμάνι, σπίτια με κήπους, ρούχα απλωμένα στις αυλές, δρόμοι και πλατείες, συνθέτουν μία πόλη με στοιχεία από τον αστικό τρόπο ζωής.

Μόνο που εδώ μιλάμε για την εποχή του Χαλκού! Το Παυλοπέτρι ήταν μια πόλη με άριστη ρυμοτομία, που περιλάμβανε ένα πολύ καλά κατασκευασμένο οδικό δίκτυο. Ανεξάρτητες και μη οικίες μέχρι και δύο ορόφων, συνυπήρχαν με δημόσια κτίρια. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι το πολύπλοκο σύστημα διαχείρισης του νερού που σύμφωνα με τα ευρύματα περιλάμβανε κανάλια και υδρορροές.

"Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για την αρχαιότερη βυθισμένη πόλη του κόσμου", δήλωσε ο Δρ. Τζον Χέντερσον, καθηγητής υποθαλάσσιας αρχαιολογίας του πανεπιστημίου του Νότινγχαμ. Αυτά που ανακάλυψαν ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Βρήκαν μια πόλη με κτίρια, πλατείες, δρόμους και μνημεία. Ο βυθός είναι γεμάτος με διασκορπισμένα αγγεία. Στην ίδια περιοχή εντοπίστηκε μεγάλο κτίριο, μήκους 35 μέτρων, που μάλλον αποτελούσε έδρα και κατοικία της πολιτικής ηγεσίας της πόλης.

Οι επιστήμονες προσπαθούν να βρουν την απάντηση στο ερώτημα γιατί βυθίσθηκε η πόλη. Υπάρχουν τρεις θεωρίες. Η πρώτη είναι ότι ανέβηκε σταδιακά η στάθμη της θάλασσας, η δεύτερη ότι υποχώρησε το έδαφος και η τρίτη ότι βυθίσθηκε από τσουνάμι.

Δείτε το εκπληκτικό ντοκιμαντέρ του BBC, διάρκειας μίας ώρας.

Για Ελληνικούς υποτίτλους πατήστε το βίντεο να ξεκινήσει και στην συνέχεια πατήστε την επιλογή με τις δύο παύλες.


πηγη
apocalypsejohn

Διαβάστε όλο το άρθρο... »

---