Μία μεγάλη σφαγή, που χρονολογείται 2.300 χρόνια εντοπίσθηκε σε αρχαία πόλη της Κριμαίας, που υπήρξε ελληνική αποικία στη Μαύρη Θάλασσα.
Χερσόνησος ονομάζεται σήμερα και επρόκειτο για μία από τις πόλεις που ίδρυσαν οι αρχαίοι Ελληνες σ΄αυτή την περιοχή με τις τεράστιες γεωργικές εκτάσεις, προκειμένου να εξασφαλίσουν σιτηρά για την επιβίωση των δικών τους πόλεων - κρατών.
Σύμφωνα με το «Βήμα» η πόλη ιδρύθηκε τον 6ο π. Χ. αιώνα αλλά σύμφωνα με τους αρχαιολόγους στις αρχές του 3ου αιώνα π. Χ., μεγάλο μέρος του αγροτικού πληθυσμού σκοτώθηκε από ξένους εισβολείς.
Αδιαμφισβήτητη απόδειξη είναι οι σκελετοί των ανθρώπων, που αποκαλύφθηκαν μόλις 40 εκατοστά κάτω από την επιφάνεια του εδάφους ανάμεσα σε ερείπια σπιτιών. «Αυτή τη στιγμή δουλεύουμε σε μια σκηνή δολοφονίας που χρονολογείται 2.300 χρόνια», αναφέρει χαρακτηριστικά ο επικεφαλής των ερευνών Βλαντιμίρ Στόλμπα, αρχαιολόγος από το Πανεπιστήμιο Aarhus. Για την ακρίβεια πρόκειται για σκελετικά κατάλοιπα μιας ολόκληρης οικογένειας, που προφανώς σκοτώθηκαν μέσα στο σπίτι τους.
Γενικότερα εξάλλου αυτή η αρχαιολογική έρευνα δίνει πολλές πληροφορίες στους επιστήμονες καθώς η διατήρηση των αρχαιοτήτων είναι εξαιρετική. Και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πρόκειται για αγροτικές εκτάσεις που δεν καοικήθηκαν στα μεταγενέστερα χρόνια.
«Η εικόνα που προκύπτει από τις ανασκαφές είναι χαρακτηριστική των καθημερινών δραστηριοτήτων των αρχαίων αγροτών και της ζωής τους και του δραματικού θανάτου τους», λέει ο Βλαντιμίρ Στόλμπα, προσθέτοντας: «Εχουμε βρει απαντήσεις σε πολλά ερωτηματικά, για παράδειγμα πού καλλιεργήθηκαν τα ελληνικά χωράφια σιτηρών, πόσο πυκνοκατοικημένη ήταν η περιοχή και πώς οργανώθηκε, και ακόμη πώς οι αρχαίοι προσαρμόστηκαν στις αλλαγές του πολιτιστικού αλλά και του φυσικού περιβάλλοντος».
Επί του παρόντος ωστόσο ο ίδιος δεν μπορεί να απαντήσει για την εθνικότητα των εισβολέων και γενικότερα για το συγκεκριμένο περιστατικό από ιστορικής πλευράς.
Να σημειωθεί, ότι η Χερσόνησος και η αγροτική περιοχή της εντάχθηκαν πρόσφατα στην λίστα των μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO επειδή αποτελεί μοναδικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο οργανώθηκαν οι αρχαίες ελληνικές πόλεις σε συνδυασμό με την αγροτική περιοχή γύρω τους.
Χερσόνησος ονομάζεται σήμερα και επρόκειτο για μία από τις πόλεις που ίδρυσαν οι αρχαίοι Ελληνες σ΄αυτή την περιοχή με τις τεράστιες γεωργικές εκτάσεις, προκειμένου να εξασφαλίσουν σιτηρά για την επιβίωση των δικών τους πόλεων - κρατών.
Σύμφωνα με το «Βήμα» η πόλη ιδρύθηκε τον 6ο π. Χ. αιώνα αλλά σύμφωνα με τους αρχαιολόγους στις αρχές του 3ου αιώνα π. Χ., μεγάλο μέρος του αγροτικού πληθυσμού σκοτώθηκε από ξένους εισβολείς.
Αδιαμφισβήτητη απόδειξη είναι οι σκελετοί των ανθρώπων, που αποκαλύφθηκαν μόλις 40 εκατοστά κάτω από την επιφάνεια του εδάφους ανάμεσα σε ερείπια σπιτιών. «Αυτή τη στιγμή δουλεύουμε σε μια σκηνή δολοφονίας που χρονολογείται 2.300 χρόνια», αναφέρει χαρακτηριστικά ο επικεφαλής των ερευνών Βλαντιμίρ Στόλμπα, αρχαιολόγος από το Πανεπιστήμιο Aarhus. Για την ακρίβεια πρόκειται για σκελετικά κατάλοιπα μιας ολόκληρης οικογένειας, που προφανώς σκοτώθηκαν μέσα στο σπίτι τους.
Γενικότερα εξάλλου αυτή η αρχαιολογική έρευνα δίνει πολλές πληροφορίες στους επιστήμονες καθώς η διατήρηση των αρχαιοτήτων είναι εξαιρετική. Και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πρόκειται για αγροτικές εκτάσεις που δεν καοικήθηκαν στα μεταγενέστερα χρόνια.
«Η εικόνα που προκύπτει από τις ανασκαφές είναι χαρακτηριστική των καθημερινών δραστηριοτήτων των αρχαίων αγροτών και της ζωής τους και του δραματικού θανάτου τους», λέει ο Βλαντιμίρ Στόλμπα, προσθέτοντας: «Εχουμε βρει απαντήσεις σε πολλά ερωτηματικά, για παράδειγμα πού καλλιεργήθηκαν τα ελληνικά χωράφια σιτηρών, πόσο πυκνοκατοικημένη ήταν η περιοχή και πώς οργανώθηκε, και ακόμη πώς οι αρχαίοι προσαρμόστηκαν στις αλλαγές του πολιτιστικού αλλά και του φυσικού περιβάλλοντος».
Επί του παρόντος ωστόσο ο ίδιος δεν μπορεί να απαντήσει για την εθνικότητα των εισβολέων και γενικότερα για το συγκεκριμένο περιστατικό από ιστορικής πλευράς.
Να σημειωθεί, ότι η Χερσόνησος και η αγροτική περιοχή της εντάχθηκαν πρόσφατα στην λίστα των μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO επειδή αποτελεί μοναδικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο οργανώθηκαν οι αρχαίες ελληνικές πόλεις σε συνδυασμό με την αγροτική περιοχή γύρω τους.