Πάνε δυο χρόνια από την στιγμή που ο όρος (FAD) Facebook Addiction Disorder μπήκε στην ζωή μας μέσω μιας ομάδας Αμερικάνων ψυχολόγων. Από τότε σχεδόν καθημερινά κυκλοφορεί και μια επιστημονική έρευνα που ρίχνει καινούργιο φως στις αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχοσωματική μας υγεία από υπερβολική έκθεση στο Facebook.
Από το δημοσίευμα του περιοδικού Psycological Studies που θέλει την έλξη του να τσεκάρουμε καθημερινά την σελίδα μας στο Facebook να είναι το ίδιο δυνατή με αυτή του να κάνουμε σεξ ή να κοιμηθούμε, μια αντίστοιχη του πανεπιστημίου του Σικάγο που έβγαλε το πόρισμα ότι ο εθισμός στο Facebook είναι εξίσου δυνατός με αυτόν στο τσιγάρο ή το αλκοόλ και της πλέον χαρακτηριστικής, μιας ομάδας Αμερικάνων ερευνητών, που υπολογίζουν τον αριθμό των ασθενών από FAD παγκοσμίως σε 350.000.000.
Ενώ αίσθηση προκάλεσε και μια έρευνα του πανεπιστημίου της Columbia που κατέληξε ότι τα παιδιά 12-17 που ξοδεύουν πολύ χρόνο καθημερινά στο Facebook έχουν πέντε φορές παραπάνω πιθανότητα να καπνίσουν, τρεις φορές παραπάνω πιθανότητα να καταναλώσουν αλκοόλ και δυο φορές παραπάνω πιθανότητα να καπνίσουν κάνναβη. Πόρισμα που ήρθε να προστεθεί στην ανησυχία που προκάλεσε η ελληνική έρευνα (του «Αγλαΐα Κυριακού») που έδειξε ότι το 33% των παιδιών ηλικίας 9 έως 12 ετών διατηρεί προφίλ στο κοινωνικό δίκτυο (στο οποίο έχει μπει με ψεύτικα στοιχεία).
Όσο περισσότερες έρευνες όμως κυκλοφορούν γύρω από το Facebook, τόσο περισσότερο μουδιάζει το αισθητήριο του κοινού, που θεωρεί ότι δεν αφορούν το ίδιο, το οποίο μπαίνει μεν καθημερινά στο Facebook, αλλά δεν θεωρεί τον εαυτό του εθισμένο. Και εδώ είναι το πρόβλημα. Γιατί η σημαντικότερη αρνητική επίπτωση που έχει το Facebook είναι η εξάρτησή μας από το κουμπάκι του like και πως αυτό αλλάζει τον τρόπο που ζούμε.
Τι θα συμβεί π.χ. αν κάποιος ανεβάσει ένα τραγούδι που του αρέσει πολύ ή εκφράσει μια γνώμη και διαπιστώσει ότι κανείς δεν του κάνει like; Πολύ απλά θα το σκεφτεί πολύ περισσότερο την επόμενη φορά. Και πιθανόν να προτιμήσει να αλλάξει στάση ώστε να κερδίσει τα like, δηλαδή την εύκολη και εύπεπτη κοινωνική δικαίωση, που κάθε άνθρωπος κατά βάθος επιθυμεί.
Γιατί, στο τέλος της ημέρας, δεν υπάρχει μεγαλύτερος εθισμός από το να μπορείς να δεις σε real time τι γνώμη που έχουν οι φίλοι σου (έστω και αν αυτοί είναι online και όχι πραγματικοί) για σένα, τα πιστεύω σου και τις προτιμήσεις.
Και αυτό είναι κάτι που καμία ερευνητική ομάδα δεν έχει «αξιωθεί» ακόμη να κάτσει να ερευνήσει.
