Το γονίδιο-«χαρά των δικηγόρων» ρυθμίζει τα επίπεδα της ορμόνης οξυτοκίνης, η οποία βοηθά στην εδραίωση δεσμών αγάπης μεταξύ μητέρας και παιδιού και όχι μόνο.
Οι ερευνητές από το Ινστιτούτο Καρολίνσκα της Στοκχόλμης με επικεφαλής τον δρα Χάσε Γουάλουμ ανέφεραν ότι ανακάλυψαν για πρώτη φορά ένα γονίδιο στις γυναίκες το οποίο μπορεί να έχει καταλυτική επίδραση στην προοπτική ενός γάμου ή μπορεί να τις αναγκάσει να διακόψουν μια σοβαρή σχέση.
Οι γυναίκες που κληρονομούν την παραλλαγή ενός κατά τα άλλα κοινού γονιδίου είναι κατ’ αρχήν λιγότερο δεκτικές στο να παντρευτούν επειδή δεν αισθάνονται άνετα να προχωρήσουν σε σοβαρό δεσμό.
Από τη στιγμή όμως που, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, αποφασίσουν να παντρευτούν, τότε έχουν περίπου 50% πιθανότητες να βιώσουν μια προβληματική σχέση στο πλαίσιο του γάμου.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι, κατά τους ερευνητές, οι άνδρες των οποίων οι γυναίκες φέρουν τη συγκεκριμένη γονιδιακή παραλλαγή δηλώνουν δυσαρεστημένοι από την ποιότητα του γάμου τους.
Οι ειδικοί στο σουηδικό Ινστιτούτο πιστεύουν ότι το γονίδιο επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο οι γυναίκες παράγουν την οξυτοκίνη, που είναι γνωστή και ως ορμόνη της «αγκαλιάς» καθώς τα επίπεδά της στον οργανισμό συνδέονται με την εκδήλωση αισθημάτων αγάπης, στοργής και μητρότητας.
Οι γυναίκες παράγουν με φυσικό τρόπο τη συγκεκριμένη ορμόνη, ιδιαιτέρως κατά τον τοκετό και κατά τη διάρκεια του θηλασμού. Η ορμόνη αυτή τις βοηθά να δεθούν με το μωρό τους.
Αν όμως κάποιες γυναίκες δεν μπορούν να παραγάγουν την ορμόνη της αγκαλιάς όπως πρέπει (εξαιτίας του γονιδίου), τότε ίσως να μην είναι σε θέση να συνδεθούν συναισθηματικά με άλλους ανθρώπους, με τους συντρόφους, τους φίλους ή ακόμη και με τα παιδιά τους. Ισως μάλιστα η έλλειψη αυτής της ορμόνης να οδηγεί και σε αυτισμό, σύμφωνα με άλλες έρευνες.
Η ομάδα του δρος Χ. Γουάλουμ εξέτασε το DNA περισσοτέρων των 1.800 γυναικών και των συντρόφων τους. Κάθε ζευγάρι είχε κοινή πορεία τουλάχιστον επί πέντε χρόνια και είτε ήταν παντρεμένοι είτε ζούσαν μαζί.
Οι γυναίκες που διαπιστώθηκε ότι μετέφεραν την παραλλαγή του γονιδίου της οξυτοκίνης, που περιγράφεται ως A-αλληλόμορφο, είχαν 50% περισσότερες πιθανότητες να περάσουν μια κρίση στον γάμο τους ή να οδηγηθούν σε διαζύγιο. Ταυτοχρόνως, οι σύζυγοι αυτών των γυναικών δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένοι από την ποιότητα της σχέσης τους.
«Ανακαλύψαμε ενδείξεις ότι η οξυτοκίνη μπορεί να εμπλέκεται στον έλεγχο της ανάπτυξης των ανθρώπινων δεσμών», ανέφερε ο δρ Χ. Γουάλουμ και πρόσθεσε: «Αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι το γονίδιο που συνδέεται με τον υποδοχέα της οξυτοκίνης έχει άμεση σχέση με το πόσο έντονα οι γυναίκες προσκολλώνται στους συντρόφους τους».
