Το εμπόρευμα περιείχε αγγεία που ήταν κάποτε γεμισμένα με καρύδια, σύκα, ελιές, κρασί, λάδι και σάλτσα ψαριού, αλλά και κάποια ασυνήθιστα κεραμικά με σωληνοειδή μορφή.
Αυτά τα μοναδικά κεραμικά ήταν προφανώς πολύτιμα για τους ναύτες για να τα μεταφέρουν λαθραία από την Β. Αφρική στην Ρώμη, όπου τα πουλούσαν σε υψηλότερες τιμές.
«Πρόκειται για μικρούς κεραμικούς σωλήνες με προεξοχή στο ένα άκρο τους. Συναρμολογώντας τον έναν μέσα στον άλλον, σχηματίζουν φολιδωτές σειρές που μπορούσαν να πάρουν καμπύλο σχήμα. Οι σειρές αυτές έφτιαχναν εύπλαστους κεραμικούς σωλήνες που χρησιμοποιούνταν από τους Ρωμαίους τεχνίτες για να απορροφήσουν το βάρος των θολωτών κατασκευών» δηλώνει ο Sebastiano Tusa, διευθυντής του Γραφείου Ενάλιας Αρχαιολογίας της Σικελίας.
Ο Tusa θα παρουσιάσει λεπτομερώς το ρωμαϊκό ναυάγιο σε μελλοντική έκδοση του Μουσείου της Θάλασσας, που θα παρουσιαστεί σε διεθνές συνέδριο ενάλιας αρχαιολογίας και ναυτικής ιστορίας.
Πραγματοποιώντας αναλύσεις στα αγγεία και το περιεχόμενο τους, ο Tusa με τους συνεργάτες του κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το πλοίο, διαστάσεων 16x5 μέτρων, ξεκίνησε από την Β. Αφρική όταν βυθίστηκε πριν από 1.700 χρόνια περίπου, πιθανότατα προσπαθώντας να μπει στον τοπικό ποταμό Birgi.
Στην Β. Αφρική τα θολωτά κεραμίδια κόστιζαν μόλις το ¼ του κόστους που πλήρωναν γι’ αυτά οι τεχνίτες στην Ρώμη.
«Ήταν μια συνηθισμένη ενέργεια λαθρεμπορίου, που έκαναν οι ναύτες προκειμένου να αυξήσουν το φτωχό εισόδημά τους. Αγόραζαν αυτούς τους μικρούς σωλήνες φθηνότερα στην Αφρική, τους έκρυβαν στο πλοίο και τους πούλαγαν στην Ρώμη» αναφέρει ο Tusa.
Σύμφωνα με τον Frank Sear, καθηγητή Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης, τα σωληνοειδή κεραμίδια ήταν πολύ συνηθισμένα στην Β. Αφρική από τον 2ο αιώνα μ.Χ.
«Τα κεραμίδια αυτά εισάγονταν συχνά στην Σικελία και εμφανίζονταν σε πολλές περιοχές της όπως στις Συρακούσες και στην Κατάνια. Λαμπρό παράδειγμα αυτών μπορείτε να δείτε στα λουτρά της υστερορωμαϊκής βίλας στην Piazza Armerina» δηλώνει ο καθηγητής.
Το λαθραίο φορτίο, όπως και τα αγγεία και οι κεραμικές κούπες που χρησιμοποιούσαν οι ναύτες, ανακτήθηκαν σε άριστη κατάσταση.
Το αρχαίο εμπορικό πλοίο καλύφθηκε πλήρως από ένα λεπτό στρώμα λάσπης και θαλάσσιου χόρτου – ένα είδος φυσικής προστασίας που διατήρησε το μεγαλύτερο μέρος της ξύλινης κατασκευής του πλοίου.
«Έχουμε ανακτήσει περισσότερα από 700 ξύλινα κομμάτια. Τόσο η αριστερή όσο και δεξιά πλευρά του κύτους έχει παραμείνει σχεδόν άθικτη. Μόλις συναρμολογηθεί, θα πρόκειται για το πιο πλήρες Ρωμαϊκό πλοίο που έχει ποτέ βρεθεί» δηλώνει ο Tusa.
Προς το παρόν τα κομμάτια βρίσκονται για συντήρηση σε ένα ειδικό εργαστήριο του Salemo, ενώ το πλοίο αναμένεται να εκτεθεί στο τοπικό μουσείο μέσα στα επόμενα δύο χρόνια.
