το τσαλακώσουν και θα ήταν γι’ αυτούς πολύ ευχάριστο. Αλλά ο Θεός δεν θα το επιτρέψει. Θα κανονίσει ο Θεός τις υποθέσεις του Έθνους. Αν έμενε σε μας, θα το τινάζαμε στον αέρα το Έθνος.
Μετά την πρόκληση των Τούρκων, θα κατεβούν οι Ρώσοι στα Στενά. Όχι για να βοηθήσουν εμάς. Αυτοί θα έχουν άλλα συμφέροντα. Αλλά, χωρίς να το θέλουν, θα βοηθάνε εμάς. Θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι κανείς από τους άλλους λαούς δεν μας αγαπά ως έθνος. Όλοι μας επιβουλεύονται. Να ξέρετε ακόμη πως όποιοι λένε, ή θέλουν να δείχνουν ότι μας αγαπάνε λίγο, αυτοί θέλουν και επιδιώκουν να μας τσαλακώσουν. Οι άλλοι, πάλι, που δεν μας αγαπούν, θέλουν να μας εξαφανίσουν σαν έθνος.
Στην Κων/πολη θα γίνει μεγάλος πόλεμος μεταξύ των Ρώσων και των Ευρωπαίων και θα χυθεί πολύ αίμα. Η Ελλάδα δεν θα έχει πρωτεύοντα ρόλο σ’ αυτόν τον πόλεμο, αλλά στο τέλος θα της δοθεί η Κων/πολη, όχι επειδή μας ευλαβούνται οι Ρώσοι, αλλά γιατί δεν θα βρίσκουν άλλη λύση καλύτερη και θα καταλήξουν σ’ αυτή τη συμφωνία με την Ελλάδα, μια και θα τους πιέζουν οι τότε δύσκολες περιστάσεις. Ο ελληνικός στρατός ούτε καν που θα προλάβει να πάει εκεί να πολεμήσει και η Πόλης θα του έχει δοθεί.
Όλοι οι γέροντες μιλάνε για την πρόνοια του Θεού σε σχέση με την Ελλάδα και πως θα τα οικονομίσει ο Θεός έτσι ούτως ώστε να σωθεί το έθνος παρόλες τις αμαρτίες μας. Είναι όμως και αρκετοί από τους πιστούς που δυσκολεύονται να πιστέψουν πως θα γίνουν έτσι τα πράγματα μιας και η κοινή λογική (οικονομική κρίση, ηττοπάθεια, έλλειψη χαρισματικού αρχηγού του κράτους) δεν αφίνει περιθώρια για νίκες και ανακατάλυψη της Πόλης. Μήπως όμως η σχετικά πρόσφατη Ιστορία μας έχει τέτοια παραδείγματα και δεν το γνωρίζουμε;
Σήμερα εορτάζουμε την απελευθέρωση της Θράκης μας, η οποία και πάλι κινδυνεύει από τους προδότες πολιτικούς της χώρας. Παραθέτω το κομμάτι της Ιστορίας αυτής που θυμίζει ανατριχιαστικά τα όσα παραπάνω περιγράφει, σαν μέλλοντα να συμβούν, πατέρας Παϊσιος:
Με την συνθήκη του Βουκουρεστίου τον Αύγουστο του 1913 η Δυτική Θράκη επιδικάζεται στους Βούλγαρους. Ο Θρακιώτικος λαός εξεγείρεται, απωθεί τις Βουλγαρικές δυνάμεις, κηρύσσει την αυτονομία της περιοχής και σχηματίζει προσωρινή Κυβέρνηση. Η Ελληνική Κυβέρνηση όμως, τηρώντας τους όρους της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, εγκαταλείπει τη Θράκη, η οποία παραδίνεται στους Βούλγαρους τον Οκτώβριο του 1913.
Το τέλος του Α’ Παγκόσμιου πολέμου βρίσκει την Τουρκία ηττημένη. Η Ελλάδα διεκδικεί ξανά όλη τη Θράκη.Τότε η Γαλλία, για να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα στη Μέση Ανατολή διατάσσει τα συμμαχικά στρατεύματα να καταλάβουν τη Δυτική Θράκη, επίσημα, για λογαριασμό της Συμμαχίας, ουσιαστικά όμως για την επίτευξη των δικών της βλέψεων.Το πρωινό της 4ης Οκτωβρίου 1919 τα συμμαχικά στρατεύματα με επικεφαλής τον στρατηγό Λεοναρδόπουλο μπαίνουν στην Ξάνθη και στη συνέχεια ελευθερώνουν όλη τη Δυτική Θράκη από τους Βούλγαρους.
Οι συμμαχικές δυνάμεις επέβαλαν στη Θράκη καθεστώς διασυμμαχικής κατοχής, ονομάζοντάς την “Χώρα της Θράκης”. Επίσημη γλώσσα ήταν η Γαλλική.Τη Διοίκηση της Θράκης ανέλαβε κατ΄ εξουσιοδότηση του Αρχιστράτηγου ο Στρατηγός Σαρπύ.
Φτάνουμε έτσι στην 14η Μαΐου του 1920, ημέρα που ο Ελληνικός Στρατός διατάσσεται να αναλάβει εξ ονόματος των συμμάχων την κατάληψη και διοίκηση της Δυτικής Θράκης, αντικαθιστώντας τα Γαλλικά στρατεύματα. Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου, με τη Συνθήκη των Σεβρών, η Θράκη προσαρτάται οριστικά στην Ελλάδα.
