Από προηγούμενες έρευνες ήταν γνωστό ότι, στο 75% των περιπτώσεων, οι αρσενικές αράχνες N.malabarensis πέφτουν θύματα κανιβαλισμού από τα θηλυκά μόλις τελειώσει η συνεύρεση. Ακόμα όμως κι αν προλάβουν να δραπετεύσουν, χάνουν στο δρόμο το ένα ή και τα δύο από τα πέη τους (ναι, έχουν δύο).
Το αποσπώμενο πέος ουσιαστικά σφραγίζει τα γεννητικά όργανα του θηλυκού και εμποδίζει τη γονιμοποίησή του από τους άλλους μνηστήρες που περιμένουν. Απαλλαγμένο από το περιττό πια βάρος των μορίων του, το αρσενικό μπορεί να υπερασπιστεί με μεγαλύτερο σθένος την τιμή του, πολεμώντας συχνά μέχρι θανάτου με τους ανταγωνιστές.
«Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι οι αράχνες-ευνούχοι είναι ανώτεροι μαχητές. Στην έρευνα αυτή αναγνωρίζουμε έναν μηχανισμό που εξηγεί την αυξημένη αντοχή των ευνούχων» γράφουν οι ερευνητές στην έγκριτη επιθεώρηση Biology Letters.
Το συμπέρασμα προκύπτει από ένα μάλλον ασυνήθιστο πείραμα, το οποίο συνδύασε τον ευνουχισμό με το τεστ κοπώσεως: Οι ερευνητές αφαίρεσαν το ένα ή και τα δύο πέη από αρσενικές αράχνες, και στη συνέχεια άρχισαν να παρενοχλούν τα ακρωτηριασμένα αραχνίδια με τις τρίχες ενός πινέλου.
Μετρώντας πόσο χρόνο άντεχαν πριν εξαντληθούν και σταματήσουν να αντιδρούν στις ενοχλήσεις, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ευνούχοι είχαν το πλεονέκτημα: συγκριτικά με τα αρσενικά που διατήρησαν ανέπαφο των ανδρισμό τους, οι ημι-ευνούχοι άντεχαν 32% περισσότερο και οι πλήρως ευνούχοι 80% περισσότερο.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Πολύ απλά, επειδή τα πέη αντιστοιχούν στο 9% του βάρους των αρσενικών, και η απώλειά τους αφήνει τους μαχητές ελαφρύτερους και πιο ξεκούραστους.
Πηγή
