Κι όμως, στην Ελλάδα του 2012, όπου η χώρα έχει περισσότερο ανάγκη από ποτέ την προσέλκυση τουριστών…
...όπου η οικονομία μαστίζεται από μια κρίση άνευ προηγουμένου…
…όπου οι αποδοχές των περισσότερων Ελλήνων έχουν μειωθεί σημαντικά, ακόμα και στο μισό…
…κάποιοι επιχειρηματίες (;) νομίζουν ότι θα βγάλουν τα σπασμένα της σαιζόν, τιμολογώντας με δεδομένα του… 2008.
Πώς, αλλιώς, μπορεί να εξηγηθεί ότι στις παραλίες της Μυκόνου, η βουτιά εξακολουθεί να κοστίζει χρυσάφι ;
Δεν πρόκειται, φυσικά, για τη γνωστή παραλία, που αποτελεί πόλο έλξης των jet setters και είναι λογικό τα πάντα να τιμολογούνται ανάλογα. Αναφερόμαστε σε άλλη παραλία, η οποία μάλιστα μαζεύει κυρίως νέους και φοιτητές.
Δείτε, λοιπόν, το λογαριασμό για μια απλή επίσκεψη:
Σετ με δύο ξαπλώστρες και ομπρέλα: 16 ευρώ.
Δύο καφέδες και ένα τοστ: 20 ευρώ.
Σύνολο: 36 ευρώ για μια βουτιά και έναν καφέ.
«Θα τις πάρω μαζί μου τις ξαπλώστρες και την ομπρέλα;», ήταν η αυθόρμητη ερώτηση λουομένου προς τον υπάλληλο της επιχείρησης, που πήγε να εισπράξει.
Δεδομένο είναι ότι ουδείς είναι υποχρεωμένος να κάνει διακοπές στο νησί των ανέμων.
Δεδομένο είναι, επίσης, ότι ουδείς είναι υποχρεωμένος να κάνει μπάνιο σε οργανωμένη παραλία.
Δεδομένο, όμως, πρέπει να θεωρείται και το γεγονός ότι όλοι οφείλουν να προσαρμοστούν στις συνθήκες των καιρών.
Ακόμα και η δημοτική αρχή κάθε περιοχής, αν δεχτούμε ότι οι υψηλές τιμές προέρχονται από το ακριβό ενοίκιο, που ενδεχομένως ζητείται για την παραλία.
Σε κάθε περίπτωση, φαινόμενα όπως αυτό δείχνουν για ακόμα μια φορά τις στρεβλώσεις στην ελληνική αγορά και το πόσο δύσκολο είναι να επιτευχθεί η εσωτερική υποτίμηση, που επιδιώκουν οι δανειστές μας εδώ και δύο και πλέον χρόνια.
Δείχνουν ακόμα ότι έχουμε και εμείς, οι καταναλωτές, ευθύνη, όταν νομιμοποιούμε και δεν αντιστεκόμαστε σε τέτοιες τιμολογιακές «προσεγγίσεις».
