.jpg)
σύννεφο πλάσματος να αιωρείται πάνω από τον ανατολικό ορίζοντα του ήλιου. Το μέγεθος του τρομάζει! Ο Göran Strand από το Frösön στην Σουηδία, από μια εικόνα που πήρε χθες τοποθέτησε στην ίδια κλίμακα την Γη και τη Σελήνη για να δείξει το μέγεθος της!
Εμείς λάβαμε μία εικόνα του ήλιου σήμερα λίγο πριν από το ίδιο σημείο και επανατοποθετήσαμε την Γη και τη Σελήνη με την ένταση που έχει το φαινόμενο σήμερα και μπορείτε να την δείτε στην συνέχεια ....
Αυτά τα πεδία είναι ασταθής όπως λένε οι αστροφυσικοί και είναι εύκολο να ξεφύγει από τα ηλιακά μαγνητικά πεδία αν συμβεί αυτό τότε το νέφος θα μπορούσε να ξεφύγει από την εξωτερική επιφάνεια του ήλιο και η να καταρρεύσει προς το εσωτερικό η να ξεφύγει χτυπώντας την αστρική επιφάνεια και παράγοντας μια φωτοβολίδα Hyder .
Τι είναι η φωτοβολίδα Hyder θα προσπαθήσουμε να σας κατατοπίσουμε παρακάτω σε μετάφραση από την google....
Φωτοβολίδες Hyder
1. Τι είναι μια φωτοβολίδα Hyder;
Φωτοβολίδες είναι έντονες λαμπρότητες που συμβαίνουν στον τομέα της ηλιακής χρωμόσφαιρας. Φωτοβολίδες παρατηρούνται συνήθως από τη Γη χρησιμοποιώντας φίλτρων στενής ζώνης, τυπικά με εύρος ζώνης μικρότερο από 0,1 nm, και συχνά επικεντρώνεται στο μήκος κύματος του υδρογόνου της-Αλφα 656,3 nm. (Εκλάμψεις έχουν επίσης τους ομολόγους, δηλαδή, ξαφνικά ξεσπάσματα, στο ραδιόφωνο και ακτίνων Χ του φάσματος).
Οι περισσότερες εκλάμψεις εμφανίζονται γύρω από ενεργές περιοχές που σχετίζονται με τις ομάδες ηλιακών κηλίδων. Ωστόσο, μερικές φορές μια φωτοβολίδα (ξαφνική λάμψη) παρατηρείται πολύ μακριά από μια ενεργή περιοχή ή ομάδα ηλιακών κηλίδων. Αυτές οι φωτοβολίδες σχετίζεται σταθερά με την ξαφνική εξαφάνιση ενός μεγάλου (παχύ, μακρύ, «θαμνώδη ') ηλιακό σκούρο νήματος, και ονομάζονται Hyder φωτοβολίδες.
2. Γιατί οι φωτοβολίδες Hyder που ονομάστηκε έτσι;
Μέγιστη Waldmeier έγραψε ένα χαρτί που το 1938 περιέγραψε το φαινόμενο της ξαφνικά εξαφανίζεται ινών (απότομο disparition), και ανέφερε ότι αυτά μπορούν να συνδέονται με φωτοβολίδα-όπως λαμπρότητες, αλλά έμεινε στον Κάρολο Hyder να υποθέσουμε το πρώτο ολοκληρωμένο μηχανισμό για τις εν λόγω φωτοβολίδες .
Μετά από την εργασία από τη διδακτορική του διατριβή με το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο στο Boulder (1964), Hyder δημοσίευσε δύο έγγραφα στο δεύτερο τόμο του περιοδικού Ηλιακή Φυσική (1967) στην οποία ο μηχανισμός με τον οποίο Hyder φωτοβολίδες μπορεί να συμβούν συζητήθηκε λεπτομερώς. Hyder ήταν τότε στο προσωπικό του (ΗΠΑ) Air Force Cambridge Research Laboratories στο Σακραμέντο Peak Observatory στο Νέο Μεξικό.
Ήταν αυτά τα έγγραφα σε Ηλιακή Φυσική, με την οποία το όνομα Hyder του συνδέθηκε με τις φωτοβολίδες σε ερώτηση, ακόμα κι αν ήταν με κανένα τρόπο την πρώτη να τις τηρούν.
3. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά των εξάρσεων Hyder;
Οπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η έξαρση Hyder όνομα δίνεται σε μία φωτοβολίδα που εμφανίζεται μακριά από μια ενεργή περιοχή ή ομάδα και κηλίδων που σχετίζεται με την ξαφνική εξαφάνιση μιας σκοτεινής νήματος. Η εμφάνιση αυτών των εξάρσεων μπορεί να κυμαίνεται από μια σειρά από φωτεινά κόμβων στη μία ή και τις δύο πλευρές του νήματος (ή μάλλον, η θέση που καταλαμβάνεται προηγουμένως από το νήμα, μερικές φορές ονομάζεται το κανάλι νήματος), σε μία μονή ή διπλή κορδέλα φωτοβολίδα. Οι κορδέλες είναι παράλληλα προς το κανάλι του νήματος. Εάν υπάρχει μόνο μία κορδέλα είναι παρόν, θα κείται σε μία πλευρά του καναλιού, ενώ εάν συμβούν δύο παράλληλες κορδέλες, μία κορδέλα θα κείται σε μία πλευρά του καναλιού νήματος, και η άλλη κορδέλα θα κείται στην απέναντι πλευρά.
Ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό των εξάρσεων Hyder είναι ότι συνήθως αναπτύσσουν ή να αυξηθεί στη μέγιστη φωτεινότητα πολύ πιο αργά από ό, τι οι πιο συχνές εξάρσεις που σχετίζονται με ενεργές περιοχές. Τα μεγαλύτερα φωτοβολίδες Hyder μπορεί να διαρκέσει 30 έως 60 λεπτά για να αυξηθεί σε ένταση κορυφής, και τότε μπορεί να διαρκέσει για αρκετές ώρες. Αν και μπορούν να επιτύχουν μια μεγάλη περιοχή, έχουν συνήθως μια σχετικά χαμηλή ένταση. Έτσι, ταξινομήσεις για μια μεγάλη έκλαμψη μπορεί να διαβάσει Hyder 2F, 2Ν ή ενδεχομένως ακόμα και 3F. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με ένα δραστικό φωτοβολίδα περιοχή στην οποία 3F είναι πολύ σπάνια. Μια φωτοβολίδα ενεργό περιοχή που επιτυγχάνει επαρκή χώρο για να το θέσω στην τάξη σημασία 3, θα έχουν πάντα είτε μια κανονική ή συνηθέστερα ένα λαμπρό ταξινόμηση φωτεινότητα.
X-ray φωτοβολίδες και το ραδιόφωνο (μικροκυμάτων) εκρήξεις που σχετίζονται με την οπτική φωτοβολίδα Hyder, είναι επίσης γενικά έζησε μεγάλες φαινόμενο και έχουν ταξινομηθεί ως τη σταδιακή άνοδο και την πτώση είδος της εκδήλωσης (σε αντίθεση με τους παρορμητική και πολύπλοκες ενέργειες που σχετίζονται με τα μεγάλα ενεργά φωτοβολίδες περιοχή ).
Σε γενικές γραμμές δεν είναι Hyder φωτοβολίδες που σχετίζονται με ενεργητική εκπομπής σωματιδίων ή γεωμαγνητικές καταιγίδες (που σημαίνει ότι δεν μπορεί να σχετίζεται με μια στεφανιαία μαζική εκτίναξη). Ωστόσο, αυτό δεν είναι πάντα η περίπτωση, ως ένα μεγάλο φωτοστέφανο CME που παρατηρήθηκε από την ηλιακή στεμματογράφο LASCO επί του σκάφους, το διαστημόπλοιο SOHO ήταν σίγουρα συνδέεται με μια φωτοβολίδα Hyder (2N/M1) παρατηρήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2000. Το ίδιο συγκρότημα εμφανίστηκε επίσης να έχουν παραχθεί ενεργητικός πρωτόνια σε γεωσύγχρονη τροχιά με ενέργειες άνω των 100 MeV, και σε σημαντικούς αριθμούς σε ενέργειες 10 MeV. Πιστεύεται ότι η ξαφνική καταιγίδα έναρξη παρατηρούνται σε 0450UT 15 Σεπτεμβρίου, και η επακόλουθη μικρές γεωμαγνητική καταιγίδα παρήχθη από το συγκεκριμένο CME.
4. Τι παράγει Hyder φωτοβολίδες;
Εξήγηση Hyder του τύπου φωτοβολίδα τώρα το όνομά του εξαρτάται από την παρατηρητική απόδειξη ότι (1) συχνά η έκλαμψη ήταν ένα παράλληλο κορδέλα φωτοβολίδα με μια κορδέλα σε κάθε πλευρά του καναλιού νήματος, και (2) ότι οι γεωμαγνητικές καταιγίδες δεν σχετίζονται με αυτές τις φωτοβολίδες . Αυτό οδήγησε στην υπόθεση ότι η νηματώδη υλικά δεν εκτινάχθηκε μακριά σε το στέμμα, αλλά στην πραγματικότητα έπεσε πίσω στο χρωμόσφαιρα παράγει το φωτοβολίδα.
Οι σταθερές ή ηρεμούν νημάτια πιστεύεται ότι κείνται σε και κατά μήκος ενός μαγνητικού σκάφης. Θεωρείται ότι η ξαφνική εξαφάνιση ενός τέτοιου νήματος οφείλεται σε αναδιαμόρφωση του πεδίου. Στην ουσία, η μαγνητική σκάφης γίνεται ένα μαγνητικό κορυφογραμμή (το κάτω μέρος της σκάφης ανυψωτικό σε μια περίοδο των δεκάδων λεπτά για να γίνει η αιχμή της κορυφογραμμής). Στη διαδικασία αυτή, το υλικό νηματώδη (αέριο ψύκτη) πιστεύεται να επιταχυνθεί το στέμμα. Hyder εξήγηση είναι ότι, στην περίπτωση της καύσης Hyder, μερικά ή ακόμη το μεγαλύτερο μέρος του υλικού νήματος, αντί να υποφέρουν επιτάχυνσης και εξώσεως, πέφτει κάτω από τις πλευρές του μαγνητικού κορυφογραμμής και αλληλεπιδρά με το κατώτερο χρωμοσφαιρικά υλικό που παράγει τη φλόγα. Εάν η διαδικασία infall είναι συμμετρική, τότε η διπλή παράλληλη έξαρση κορδέλα θα προκύψουν, εάν ασύμμετρο, τότε μόνο μία κορδέλα αποτελέσματα. Εάν η infall είναι σποραδική, ή το υλικό ανεπαρκές, τότε παράγονται μόνο φωτεινό κόμβους της φωτοβολίδα. Hyder έκανε υπολογισμούς για να δείξει ότι η κινητική ενέργεια του καταρρέουσα υλικού θα πρέπει να είναι επαρκής για να παρέχει την απαιτούμενη έκλυση ενέργειας φωτοβολίδα παρατηρήθηκε.
Τον τελευταίο καιρό, ο μηχανισμός Hyder έχει έρθει σε αμφισβήτηση. Μερικοί άνθρωποι (κυρίως Zirin) έχουν θέσει υπό αμφισβήτηση αν infall συμβαίνει, δηλώνοντας ότι η μαγνητική αναδιάρθρωση πρέπει να παράγει πάντα εκτίναξη. Οι αντίστοιχοι ρόλοι των εξάρσεων και της CME στην ηλιακή ενεργών διεργασιών έχει επίσης πολυσυζητημένο, και αυτό έχει επιπτώσεις για τον ακριβή μηχανισμό των εξάρσεων Hyder. Έχουμε σίγουρα αρκετά παρατηρητικά στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι Hyder εκλάμψεις μπορεί να σχετίζεται τόσο με την CME και ενεργητικός παραγωγή σωματιδίων. Προς το παρόν, το ζήτημα του μηχανισμού φωτοβολίδα Hyder παραγωγή φαίνεται άλυτο, και κατά πάσα πιθανότητα θα περιθώριο μέχρι την πιο σημαντική (και αναμφίβολα σχετίζονται με) το θέμα της CME - φωτοβολίδα μηχανισμός παραγωγής διευθετηθεί.
Η κατώτατη γραμμή είναι ότι σε αυτό το στάδιο στην ηλιακή φυσική εμείς δεν γνωρίζουμε πραγματικά τι παράγει μια φωτοβολίδα, ούτε τι παράγει μια CME. Υπάρχουν ανταγωνιστικές θεωρίες, αλλά όλοι τείνουν να έχουν ελλείψεις σε σχέση με την αντίστοιχη παρατηρητικά στοιχεία. Σίγουρα πιστεύουμε ότι όλα εξαρτώνται από την αναδιάταξη των μαγνητικών πεδίων ως πρωταρχική πηγή ενέργειας τους, αλλά σε τελική ανάλυση, πιστεύουμε πραγματικά μόνο αυτό γιατί μπορούμε να φανταστούμε καμία άλλη πηγή ηλιακής ενέργειας επαρκούς μεγέθους.
