Η εμμονή της 40χρονης Τζούλια Αμπντουλάχ, από τη Μαλαισία, λίγο έλειψε να την οδηγήσει στην αυτοκτονία...
Η 40χρονη είχε ανέκαθεν μανία με την καθαριότητα, αλλά πριν από 20 χρόνια η εμμονή της χειροτέρεψε τόσο πολύ, που έφτασε
στο σημείο να πλένει τα χέρια της έως και 300 φορές την ημέρα, ενώ
σπαταλούσε 5 ώρες στο ντους και το λούσιμο καθώς έλουζε τα μαλλιά της 25
φορές την ημέρα.
«Νόμιζα ότι θα μπορούσα να σταματήσω να πλένομαι ασταμάτητα», λέει η Τζούλια, αλλά η κατάστασή της επιδεινώθηκε. Έχασε τελικά τη δουλειά της εξαιτίας της εμμονής της επειδή αργούσε στη δουλειά. Σε κάποιο σημείο η γυναίκα ήταν τόσο απελπισμένη που άρχισε να ψάχνει τα σκουπίδια των γειτόνων της, ώστε αν βρει κάτι να το πουλήσει, καθώς λόγο της απόλυσής της αντιμετώπιζε οικονομικές δυσκολίες.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα, συγκέντρωσε μια συλλογή από σκουπίδια που κατέλαβαν το διαμέρισμα που μοιράζεται με τη μαμά της. Η αποθησαύριση των σκουπιδιών έκανε το κλίμα του διαμερίσματος ανυπόφορο και έτσι η μητέρα της έπρεπε να κοιμηθεί στο κλιμακοστάσιο καθώς δεν υπήρχε αερισμός ή φυσικό φως στο διαμέρισμα. «Είχα νευριάσει πάρα πολύ με την κατάστασή μου και για τρεις μήνες δεν έκανα μπάνιο», είπε η Τζούλια, αλλά η ψυχαναγκαστική της φύση δεν είχε θεραπευτεί ούτε στο ελάχιστο.
«Κάλεσα σε τηλεφωνική γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης, καθώς σκεφτόμουν πια την αυτοκτονία» λέει η Τζούλια, και υποστηρίζει ότι η απόφασή της αυτή την βοήθησε να πάρει τη ζωή και πάλι στο χέρια της.
«Νόμιζα ότι θα μπορούσα να σταματήσω να πλένομαι ασταμάτητα», λέει η Τζούλια, αλλά η κατάστασή της επιδεινώθηκε. Έχασε τελικά τη δουλειά της εξαιτίας της εμμονής της επειδή αργούσε στη δουλειά. Σε κάποιο σημείο η γυναίκα ήταν τόσο απελπισμένη που άρχισε να ψάχνει τα σκουπίδια των γειτόνων της, ώστε αν βρει κάτι να το πουλήσει, καθώς λόγο της απόλυσής της αντιμετώπιζε οικονομικές δυσκολίες.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα, συγκέντρωσε μια συλλογή από σκουπίδια που κατέλαβαν το διαμέρισμα που μοιράζεται με τη μαμά της. Η αποθησαύριση των σκουπιδιών έκανε το κλίμα του διαμερίσματος ανυπόφορο και έτσι η μητέρα της έπρεπε να κοιμηθεί στο κλιμακοστάσιο καθώς δεν υπήρχε αερισμός ή φυσικό φως στο διαμέρισμα. «Είχα νευριάσει πάρα πολύ με την κατάστασή μου και για τρεις μήνες δεν έκανα μπάνιο», είπε η Τζούλια, αλλά η ψυχαναγκαστική της φύση δεν είχε θεραπευτεί ούτε στο ελάχιστο.
«Κάλεσα σε τηλεφωνική γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης, καθώς σκεφτόμουν πια την αυτοκτονία» λέει η Τζούλια, και υποστηρίζει ότι η απόφασή της αυτή την βοήθησε να πάρει τη ζωή και πάλι στο χέρια της.
