Το ενδιαφέρον φαινόμενο να κινηθούν πυρηνικά υποβρύχια με ηλεκτρομαγνητική ώθηση βασίζεται στην ανακάλυψη το 1964 από τον Alfred W. Richardson, και Κ. Gulia, δυο νεαρών μηχανικών βιοϊατρικής από την Ινδία. Οι δύο άνδρες που αναζητούσαν μια μέθοδο προσομοίωσης άντλησης αίματος μέσα από το ανθρώπινο σώμα ανακάλυψαν με ενδιαφέρον ότι Θα μπορούσαν να κάνουν τα ηλεκτρικά φορτισμένα άτομα να κινούνται σε μια κατεύθυνση με την εφαρμογή ενός μαγνητικού πεδίου με σωστό τρόπο. Στη συνέχεια, έκαναν μια δεύτερη σημαντική ανακάλυψη οταν μετακίνησαν τα άτομα μαζί με μόρια νερού.
Ο Richardson και ο Guha ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι είχαν ανακάλυψη ενα νέου τύπου αντλίας. Τότε ένας εξωτερικός επιστήμονας από το Γραφείο Ναυτικών Ερευνών των ΗΠΑ πρότεινε να προσπαθήσουν να αντλήσουν θαλασσινό νερό. Η αντλία λειτούργησε καλύτερα από ποτέ.
Η μορφή ηλεκτρομαγνητικής αντλίας, δεν είναι κάτι νέο. Μονάδες που εργάζονται στην ίδια αρχή έχουν χρησιμοποιηθεί για την άντληση υγρών μέταλλων, όπως νάτριο, μέσω των πυρηνικών αντιδραστήρων για σκοπούς ψυκτικού υγρού. Ωστόσο, ποτέ καμιά αντλία δεν είχε κατασκευαστεί για να μετακινήσει θαλασσινό νερό-ηλεκτρονικά, χωρίς κινούμενα μέρη, και χωρίς ήχο. Ήταν κάτι το πρωτοφανές και απόλυτος απόρρητο.
Η κατασκευή απορρήτων αθόρυβων υπέρ ταχέων υποβρύχιων αντικείμενων ήταν προ τον πυλών.
πηγη
