Κάτι που συνιστά άδειασμα της πολιτικής της κυβέρνησης και του Αντώνη Σαμαρά και ευνοεί σαφώς -αν δεν αποτελεί ταύτιση- τις θέσεις της Άγκυρας που αμφισβητεί την ελληνική υφαλοκρηπίδα και απειλεί με πόλεμο σε περίπτωση που δεν υπάρξει συνεκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων των περιοχών του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου.
Συγκεκριμένα, η Επιτροπή για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης έως το 2050 στο τελικό κείμενο της φέρεται να λαμβάνει σοβαρά υπόψη της τις τελευταίες εξελίξεις στο θέμα της ελληνικής ΑΟΖ, αναφορικά με τις αξιώσεις που έχουν εγείρει οι Τούρκοι σε βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
Φαίνεται και έμπρακτα δηλαδή το μέγεθος της αποτυχίας της επίσκεψης του Αντώνη Σαμαρά στην Κωνσταντινούπολη και όσων ακολούθησαν, όπως και η εγκληματική εξωτερική πολιτική των τελευταίων χρόνων (από τη διπλωματία των σεισμών του Σημίτη, το ζεϊμπέκικο του ΓΑΠ και το «καζάν-καζάν» του Σαμαρά) στο μείζον θέμα εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων.
Στην παράγραφο 77 του τελικού κειμένου της Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου επισημαίνεται πώς, «η παραχώρηση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης για γεωτρήσεις και η οριοθέτηση των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών (ΑΟΖ) θα μετατραπεί σε πηγή προστριβών με τρίτε χώρες».
Εννοείται σαφώς πώς οι «τρίτες χώρες» είναι η Τουρκία που απέστειλε και ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ απειλώντας με casus belli την Ελλάδα σε περίπτωση που δεν της δοθεί το δικαίωμα να κάνει έρευνες και να εξορύξει το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο που βρίσκεται πέραν των 6 ναυτικών μιλιών της θαλάσσιας περιοχής των νησιών Ρόδος και Καστελόριζο και όχι μόνο.
Προστίθεται μάλιστα στη συγκεκριμένη παράγραφο πώς, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να διατηρήσει βασικό πολιτικό ρόλο στο θέμα της ελληνικής ΑΟΖ και να επιδιώξει να αποτραπούν διεθνείς τριβές, υπογραμμίζοντας ότι η ενέργεια πρέπει να χρησιμοποιείται ως κινητήρια δύναμη για ειρήνη, περιβαλλοντική ακεραιότητα, συνεργασία και σταθερότητα.
Τι σημαίνει δηλαδή αυτό;
Ότι η Ε.Ε. στο όνομα της ειρήνης στην ανατολική Μεσόγειο «ευλογεί» τις τουρκικές αξιώσεις σε βάρος της Ελλάδας, μίας χώρας κράτος μέλος της και τη σπρώχνει στη συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της.
Αν ψηφιστεί το συγκεκριμένο κείμενο, τότε θα αποτελεί απόφαση-κόλαφο για τα συμφέροντα της Ελλάδας που απορρέουν από το δίκαιο της Θάλασσας και έχουν να κάνουν με την αξιοποίηση των ενεργειακών κοιτασμάτων εντός της υφαλοκρηπίδας και της δυνητικής ΑΟΖ.
Η τακτική να δοθεί στην ελληνική ΑΟΖ διάσταση Ευρωπαϊκή, θα έχει αποτύχει παταγωδώς, επιτρέποντας στην Τουρκία να κάνει έρευνες στα οικόπεδα που έχει δεσμεύσει και είναι εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, προχωρώντας στη συνέχεια στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων.
Η Ε.Ε. κατά τα άλλα και στη βάση της σύμβασης UNCLOS επιθυμεί να επιταχυνθούν οι διαδικασίες ενεργειακής ασφάλειας και ενεργειακής αυτάρκειας της από την αξιοποίηση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσας.
Η Αρκτική δεν υπάρχει στο τελικό κείμενο λόγω, όπως φαίνεται, της κόντρας μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας και Ε.Ε.
πηγη
