Η υπερβολική υπνηλία είναι μια ασθένεια η οποία είναι λιγότερο γνωστή από τις άλλες που σχετίζονται με τον ύπνο (ναρκοληψία, άπνοια κατά τον ύπνο κτλ). Οι άνθρωποι που πάσχουν από αυτή την ασθένεια κοιμούνται περισσότερες από 70 ώρες την βδομάδα και παρουσιάζουν δυσκολίες στην αφύπνιση. «Αυτά τα άτομα αναφέρουν ότι αισθάνονται σαν να περπατάτε γύρω σε μια ομίχλη. Είναι δηλαδή σωματικά ξύπνιοι αλλά όχι και διανοητικά», αναφέρει ο David Rye καθηγητής νευρολογίας στο Emory University School of Medicine και διευθυντής της έρευνας, που έγινε στο ίδιο πανεπιστήμιο για προγράμματα υγειονομικής περίθαλψης ασθενών που παρουσιάζουν παθήσεις σχετικές με τον ύπνο.
«Όταν αντιμετωπίζουμε υπερβολική υπνηλία σε έναν ασθενή, συνήθως σκεφτόμαστε ότι προκαλείται από δυσλειτουργία στα συστήματα αφύπνισης του εγκεφάλου και προτείνουμε θεραπεία με διεγερτικά φάρμακα. Ωστόσο, σε αυτούς τους ασθενείς, η κατάσταση είναι σαν να επιχειρούμε να οδηγήσουμε ένα αυτοκίνητο με το χειρόφρενο ενεργοποιημένο. Πρέπει να ξεκολλήσουμε από το να προσπαθούμε να δώσουμε ταχύτητα στον επιταχυντή και απλά να απελευθερώσουμε το χειρόφρενο», συμπληρώνει ο David Rye.
Σύμφωνα με έρευνα που εκπονήθηκε στο Emory University School of Medicine, ανακαλύφθηκε ότι δεκάδες ενήλικες με αυξημένη ανάγκη για ύπνο έχουν μια ουσία στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό τους που δρα σαν υπνωτικό χάπι. Το ίδιο πανεπιστήμιο προχώρησε σε κλινική μελέτη πάνω σε επτά ασθενείς χορηγώντας τους θεραπεία με διεγερτικά. Η ουσία φλουμαζενίλη που τους χορηγήθηκε φάνηκε πως αποκαθιστά την εγρήγορση αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν ίδια για όλους. Συνήθως η φλουμαζενίνη χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις υπερδοσολογίας μιας κατηγορίας αναισθητικών(βενζοδιαζεπινών), αλλά όπως αποδείχθηκε αργότερα η πρόκληση ύπνου στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό των ασθενών δεν έχει σχέση με αυτή την ουσία παρόλο που σε κάποιες περιπτώσεις εξουδετερώθηκε από την φλουμαζενίνη.
«Προηγούμενες μελέτες με φλουμαζενίλη, δείχνουν ότι δεν έχει την ικανότητα να «ξυπνάει» τους περισσότερους ανθρώπους, όποτε το να καταφέρει να ομαλοποιήσει την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι ασθενείς που πάσχουν από υπερυπνηλία φαντάζει πραγματικά σαν μυθιστόρημα», λέει ο Rye Andrew Jenkins, επίκουρος καθηγητής της αναισθησιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Emory.
Ουσιαστικά οι επιστήμονες προσπαθούν να ανακαλύψουν την μυστηριώδη ορμόνη που εκκρίνεται όταν ο εγκέφαλος μας ρυθμίζει τις καταστάσεις της συνείδησης, όπως εγρήγορση και τον ύπνο. Αν καταφέρουν να προσδιορίσουν την ταυτότητά της τότε θα μπορέσουν με περισσότερη σιγουριά να ορίσουν κάποια θεραπεία.
