Σε κάποια στιγμή ο συνομιλητής μας, είπε στον υπογράφοντα αυτό το κείμενο: «Η Ελλάδα θα καταστραφεί! Την επόμενη δεκαετία οι μισθοί στη χώρα αυτή θα φτάσουν τα... 150 ευρώ (!), οι δε συντάξεις τα 80 ευρώ»!... Ασφαλώς, εάν δεν γνωρίζαμε ποιος είναι ο συνομιλητής μας αυτός (που ποτέ του δεν έπεφτε έξω και ήταν πάντοτε μετρημένος στα λόγια του), θα τον είχαμε πάρει για τρελό. Παρ’ όλα αυτά δεν θέλαμε να πιστέψουμε το εν λόγω εφιαλτικό σενάριο.
Όμως το κρατήσαμε για χρόνια στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας και ενώ ο ελληνικός λαός ζούσε την ίδια περίοδο σε έναν κάλπικο ευδαιμονισμό, με υπερκαταναλωτική μανία, βασισμένη εξ ολοκλήρου πάνω στα ξένα δανεικά. Μάλιστα, όταν λίγο καιρό, μετά σε ένα ταξίδι μας στην Ελλάδα μιλήσαμε με Έλληνες φίλους για τη «μαύρη» αυτή πρόγνωση, οι Έλληνες έσκαγαν απ’ τα γέλια στο άκουσμα και μόνο αυτών των λεγομένων, θεωρώντας τα ως επιστημονική φαντασία...
Όμως τα χρόνια πέρασαν. Οι Έλληνες πια δεν σκάζουν απ’ τα γέλια. Ούτε καν χαμογελούν πια. Αντιθέτως, είναι βυθισμένοι σε μια άνευ προηγουμένου εθνική κατάθλιψη και σε ένα πρωτοφανές υπαρξιακό αδιέξοδο. Βλέπουν πια καθαρά ότι οι ζωές τους έχουν καταστραφεί. Και ότι τα παιδιά τους δεν έχουν μέλλον κανένα. Η ελληνική καθημερινότητα κατήντησε ένας ανεπανάληπτος εφιάλτης. Η Ελλάδα εκχωρείται από τον Σαμαρά και τους συμμάχους του, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, σε άδηλες ξένες δυνάμεις αντί «πινακίου φακής». Είναι φανερό ότι η χώρα μας μπήκε ξαφνικά στην περιβόητη Νέα Εποχή, όπου (δυστυχώς) ΛΙΓΟΙ θα επιβιώσουν! Ο ελληνισμός θα υποστεί εδαφικό ακρωτηριασμό και συρρίκνωση του πληθυσμού του...
Ναι, μια νέα ανείπωτη εθνική τραγωδία είναι επί θύραις. Και όπως πάντα εμείς ομιλούμε έγκαιρα. Βγήκε λοιπόν τις προάλλες η Τρόικα και... τι άραγε απαίτησε; Να καθοριστεί και στην Ελλάδα ένας κατώτατος μισθός της τάξης των 154 ευρώ (!!!), όπως δηλ. είναι στη Βουλγαρία και την Ισπανία!... Όμως, τι μας θυμίζει άραγε αυτό το νούμερο; Μήπως τα όσα μας έλεγε 11,5 σχεδόν χρόνια πριν ο πάντα άριστα πληροφορημένος συνομιλητής μας; Μήπως πρόκειται για σχεδιασμούς ετών και δεκαετιών; Ό,τι και να συμβαίνει, εμείς μιλήσαμε έγκαιρα. Γνωρίζαμε πάντοτε τι λέγαμε. Έτσι και τώρα: προειδοποιούμε για την επερχόμενη τραγωδία. Τότε, εκείνοι που έπρεπε δεν μας άκουσαν. Θα μας ακούσουν άραγε τώρα; Ο χρόνος τελειώνει... Για να δούμε.
Ησαΐας Κωνσταντινίδης
