Ειδικότερα, σύμφωνα με νέα έρευνα του πανεπιστημίου Μανιτόμπα στον Καναδά, τα πουλιά δεν μπορούν να είναι το ίδιο αποδοτικά όταν κολυμπούν και όταν πετούν, γιατί η ικανότητά τους να πετούν μειώνεται καθώς τα ζώα προσαρμόζονται στο κολύμπι.
Στο πλαίσιο της έρευνάς τους οι επιστήμονες εξέτασαν δυο είδη πτηνών, που έχουν την ικανότητα να πετούν αλλά και να κολυμπούν και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι σε κάποια φάση της εξέλιξής τους οι πιγκουίνοι θυσίασαν την ικανότητά τους να πετούν για να κινούνται καλύτερα κάτω από το νερό.
Ειδικότερα οι επιστήμονες μελέτησαν για διάστημα λίγων εβδομάδων 41 θαλασσοπούλια του είδους Uria lomvia στο Ναναβουκ του Καναδά και 22 κορμοράνους Phalacrocorax pelagicus στο νησί Μίντλετον στην Αλάσκα.
Επειδή και τα δυο είδη είναι μικρά, τα φτερά τους μπορούν να τα μεταφέρουν τόσο στον αέρα όσο και στη θάλασσα, κάτι που είναι αδύνατο να συμβεί με τα μεγαλύτερα πτηνά.
Στο πλαίσιο της έρευνάς τους οι επιστήμονες ανέλυσαν την ποσότητα ενέργειας που δαπανούν τα πτηνά για να κολυμπήσουν και να πετάξουν και όπως διαπίστωσαν και τα δυο είδη πρέπει να καταναλώσουν υπερβολικές ποσότητες ενέργειας για να πετάξουν, τις υψηλότερες απ’ όλα τα γνωστά είδη πτηνών.
Σε ό,τι αφορά το κολύμπι το ενεργειακό κόστος μειώνεται, ωστόσο παραμένει και πάλι υψηλό.
Αναλυτικά, οι κορμοράνοι δαπανούν πολύ περισσότερη ενέργεια για να κολυμπήσουν συγκριτικά με τους πιγκουίνους ίδιου μεγέθους, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τα θαλασσοπούλια Uria lomvia, τα οποία καταναλώνουν λιγότερη ενέργεια συγκριτικά με τους κορμοράνους, αλλά και πάλι 30% περισσότερη ενέργεια σε σχέση με τους πιγκουίνους.
Από την έρευνα, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences», προέκυψε ότι πριν πολλά χρόνια οι πιγκουίνοι θυσίασαν την ικανότητά τους να πετούν ώστε να εξελιχθούν σε δεινούς κολυμβητές, αναπτύσσοντας μύες που τους επιτρέπουν να κινούνται ταχύτατα στο νερό.
