Ζούνε στην πρωτεύουσα, οπότε είναι απόλυτα λογικό να είναι πιο ανοιχτόμυαλες, καθόλου κομπλεξικές και κυρίως φιλικές και ανοιχτές. Δεν φοβούνται να τολμήσουν και να πειραματιστούν με τα πάντα και ειδικά με το ντύσιμό τους....έχουν έναν αέρα διαφορετικό από οποιαδήποτε άλλη Ελληνίδα που συγκρίνεται μόνο με κοσμοπολίτικες πόλεις της Ευρώπης. Είναι πάρα πολύ εύκολο να τους μιλήσεις και γενικά να τις προσεγγίσεις. Έχουν πολύ περισσότερα ενδιαφέροντα και προβληματισμούς από μία μέση Ελληνίδα (που ενδιαφέρεται μόνο για την εμφάνιση της, τον γκόμενο και το κουτσομπολιό) και το κυριότερο δεν έχουν αυτήν την ηλίθια νοοτροπία "τι θα πει ο κόσμος;"
Από την άλλη δεν έχουν ιδέα από γεωγραφία και φύση (έμαθαν που βρίσκεται η Μύκονος όταν πήγαν πρώτη φορά διακοπές, το πέλαγος πηγαίνοντας για Κρήτη είναι το Λιβυκό, δεν ξεχωρίζουν το γίδι από το πρόβατο, φοβούνται το γάιδαρο σε στύση μήπως τους επιτεθεί σεξουαλικά και άλλα τέτοια τραγικά)
Οποιοσδήποτε μένει οπουδήποτε εκτός Αθηνών είναι χωριάτης (λες και αυτές είναι όλες βέρες Αθηναίες). Είναι νευρωτικές, μονίμως αγχωμένες (ακόμα και μετά το σεξ) και ξερόλες (επειδή πήγες σε 10 εκθέσεις, 15 παραστάσεις και μερικές συναυλίες δεν σημαίνει ότι τα ξέρεις και όλα!). Είναι επίσης κολλημένες με το facebook όσο δεν πάε. Οι μισές πρόκειται να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, γιατί τις πήρε ο Τατσόπουλος
Θεσσαλονικιές
"Οι πιο ωραίες γυναίκες στην Ελλάδα" είναι ένα από τα πολλά που λέγονται για αυτές...λογικό αφού κυκλοφορούν μονίμως βαμμένες, ακόμα και για να πάνε στο supermarket. Όλες, ντύνονται ακριβώς το ίδιο ανάλογα με το που βγαίνουν. (φυσικά και υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά ελάχιστες..) Είναι ψωνισμένες και σνομπ με οποιονδήποτε άγνωστο και πολύ φιλικές και χαμογελαστές με όλους όσους γνωρίζουν.
Όταν δεν σκέφτονται την εμφάνιση τους και δεν τις πιάνουν τα ψυχολογικά τους (δηλαδή δεν έχουν ανάδρομο Ερμή και δεν περιμένουν περίοδο) είναι πολύ χαλαρές και cool. Παρόλο που ζουν στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας έχουν νοοτροπία όμοια με αυτήν του τελευταίου χωριού που αντί για δρόμους έχει κατσικόδρομους. Νοιάζονται δηλαδή υπερβολικά για το τι θα πει ο κάθε άσχετος για την εμφάνιση τους, το ντύσιμο τους, τα μαλλιά τους, την συμπεριφορά τους.
Όταν θέλουν να βγουν, για να βρουν γκόμενο, φοράνε ότι πιο πρόστυχο έχουν στην ντουλάπα τους, κάθονται στο μπαρ με πριγκιπικό υφάκι και περιμένουν να τους την πέσουν. Στο τέλος της βραδιάς παραπονιούνται ότι δεν υπάρχουν άντρες πια, απογοητευμένες που κατάφεραν να προσελκύσουν όλους τους αποτυχημένους του μαγαζιού...
Φυσικά και οι Αθηναίες αλλά και οι Θεσσαλονικιές αρνούνται πεισματικά να φύγουν από την πόλη τους, την μαμά και τον μπαμπά με αποτέλεσμα να τους δημιουργούνται ψυχολογικά και τάσεις φυγής.
πηγη
