Το καλό με τα επικοινωνιακά τρικ είναι ότι κερδίζεις χρόνο, γοητεύεις και κανένα ψηφοφόρο για λίγο, ενώ δίνεις και καλούς τίτλους στα μέσα ενημέρωσης. Το κακό είναι ότι δεν κρατάν πολύ. Συνήθως η σκληρή πραγματικότητα τα συντρίβει. Αυτό έπαθε κι ο Σαμαράς. Τα παραμύθια είναι ωραία και ευχάριστα, δεν παύουν όμως να είναι παραμύθια. Και το μόνο που ΔΕΝ ζει η Ελλάδα είναι μία «ιστορία επιτυχίας», ένα success story, που λέει κι ο Σαμαράς, ο οποίος μάλλον ζει το δικό του μύθο στην πρωθυπουργία – και πιθανόν αυτό του είναι αρκετό.
Όσο για τη χώρα; Αφημένη στα χέρια μοιραίων και άβουλων βαδίζει σε ένα τραγικό τέλος. Καλύτερα να το πει ο Σαμαράς the end of the story και όχι success story.
Ένα χρόνο τώρα δεν έκαναν καμία ουσιαστική προσπάθεια να βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο. Δεν άλλαξαν στο παραμικρό την πορεία της χώρας. Η βαθιά ύφεση οδηγεί στην κοινωνική καταστροφή, όπως ακριβώς ξεκίνησε η πορεία με την έλευση της τρόικας και του μνημονίου, επί Γιώργου Παπανδρέου. Και μόνο ότι ξαναζούμε την αποτυχία του προγράμματος – βλέπε απόκλιση εσόδων, όπως καταγράφεται στα επίσημα στοιχεία – ή ότι θα αρχίσουν οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας είναι αρκετή απόδειξη.
Παράλληλα η απόλυτη εξάρτηση της χώρας από τα κέντρα των δανειστών, οδηγεί όντως στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας. Χωρίς καμία διαπραγμάτευση μαζί τους, παρότι αυτό ήταν προεκλογική δέσμευση των κυβερνητικών κομμάτων, φτάσαμε στον ευτελισμό με την πώληση της ΔΕΠΑ, την οποία θέλουν για λογαριασμό τους εταιρίες συμφερόντων της τρόικας, εξ ου και αποθαρρύνθηκαν οι Ρώσοι. Η υπόθεση έδειξε ότι την τύχη της χώρας την καθορίζει ολοκληρωτικά το ευρωπαϊκό διευθυντήριο. Η δε κυβέρνηση δεν μπορεί να αποφασίσει ούτε μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, θα καθορίσει και τι θα γίνει με τη ΔΕΠΑ; Σοβαροί να είμαστε.
Μετά από όλα αυτά έχω την εντύπωση ότι το Μαξίμου δεν ασχολείται παρά μόνο με τρία πράγματα: Πώς να βρει ωραίες ατάκες – κατά προτίμηση στα αγγλικά – για να δώσει την εντύπωση ότι η κυβέρνηση βαδίζει στο δρόμο της επιτυχίας, πώς να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ και πώς να βολέψει κομματικούς φίλους – κατά προτίμηση Μεσσήνιους – σε κρατικές θέσεις. Με τα υπόλοιπα ασχολείται η τρόικα. This is the story…
[Του Γιάννη Μακρυγιάννη από protothema.gr]
