Οι περισσότερες θεάσεις τους προέρχονται από την περιοχή των Ελβετικών και Αυστριακών Άλπεων.
Τα Tatzlewurms που αναφέρονται σαν ¨οι δράκοι που κατοικούν στα βουνά "φαίνεται να έχουν κεφάλι σαν της γάτας, σειρές από πολύ κοφτερά δόντια, αιχμηρές κοκκάλινες προεξοχές κατά μήκος της πλάτης τους , από ελάχιστο έως καθόλου λαιμό, κυλινδρικό σώμα, φολιδωτό δέρμα όπως η σαύρα ή το φίδι, και τέσσερα πόδια που το κάθε ένα από αυτά καταλήγει σε τρία δάκτυλα. Κινούνται τις περισσότερες φορές μέσα στις ρωγμές και τα σχισίματα των βράχων των βουνών, και διακρίνονται για την εξαιρετική επιθετικότητά τους, ειδικά αν νοιώσουν ότι απειλούνται.
Η πρώτη επίσημη καταγεγραμμένη επίθεση και αναγνώριση Tatzelwurm έγινε το 1779 σε περιοχή των Αυστριακών Άλπεων από τον Hans Fuchs που υπήρξε έστω και έμμεσα θύμα των πλασμάτων.
Ο Fuchs είχε την ατυχία να βρεθεί σε μια ερημική περιοχή των βουνών όταν βρέθηκε αντιμέτωπος αρχικά με ένα αλλά στη συνέχεια και με δεύτερο Tatzelwurm. Κατάφερε έντρομος να διαφύγει και να καταφύγει στο σπίτι του όπου υπέκυψε σε καρδιακό επεισόδιο που υπέστη εξαιτίας της ταραχής του.
Λίγο πριν όμως κατάφερε να αφηγηθεί στους δικούς του αυτό που του συνέβη και να τους προειδοποιήσει για τον κίνδυνο που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν. Η αφήγηση του, που εξαπλώθηκε στην περιοχή, σκόρπισε φόβο και ανησυχία στους κατοίκους, κυρίως σ' αυτούς που το επάγγελμά τους ( ξυλοκόποι, κτηνοτρόφοι κλπ ), τους υποχρέωνε να πηγαίνουν σε μέρη που πολύ πιθανόν να συναντούσαν τα πλάσματα.
Τα Tatzelwurms παίρνουν και άλλες ονομασίες όπως Stollenwurms και Springwurms εξαιτίας των μεγάλων δυνατοτήτων που έχουν να εκτελούν μακριά και ψηλά πηδήματα. Χτυπούν ακαριαία το θύμα τους με τα ισχυρά νύχια και τα κοφτερά τους δόντια, και κατά την στιγμή της επίθεσης ακούγεται ένα διαρκές σφύριγμα.
Μια αναφορά λέει ότι κάποιοι αγρότες κατάφεραν να παγιδεύσουν και να σκοτώσουν μέσα σε μια χαράδρα ένα πλάσμα και έκπληκτοι αντίκρισαν να ρέει αντί για κόκκινο πράσινο αίμα.
Το 1711 ο Jean Tinner λέγεται ότι κατάφερε να τραυματίσει ένα Tatzelwurm στο βουνό Frumsember της Ελβετίας. Ο τραυματισμός του πλάσματος ήρθε σαν συνέχεια της κακής πορείας που είχε πάρει η παραγωγή γάλακτος από τις αγελάδες της περιοχής εξαιτίας των διαρκών του επιθέσεων. Αυτό ανατράπηκε από τη στιγμή αυτή.
Το 1924 βρέθηκε ένας σκελετός περίπου 2 μέτρων, έμοιαζε με σαύρας αλλά τελικά αποδόθηκε σε Tatzelwurm. Πολλοί υποστηρίζουν ότι το πλάσμα είναι μια γιγαντιαία ενυδρίδα, ενώ άλλοι ότι πρόκειται για μια γιγαντιαία παραλλαγή της Ασιατικής σαλαμάντρας. Ακόμη υπάρχει η άποψη που το συνδέει με το τέρας της Αμερικανικής ηπείρου Gila.
Οι θεάσεις Tatzelwurms τα τελευταία χρόνια είναι σπάνιες αλλά αυτό δεν υποβαθμίζει τις προηγούμενες αναφορές αλλά ούτε και τις πιθανότητες για την ύπαρξή τους ακόμα και σήμερα. Η διαβίωσή τους στις ρωγμές των οροσειρών των Άλπεων είναι μια εγγύηση της ύπαρξής τους. Η ανθεκτικότητά τους απέναντι στους σκληρούς χειμώνες είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο για την επιβίωσή τους.
Αλλά και η επιβίωσή τους απέναντι στους ανθρώπους έχει να κάνει ακριβώς με το περιβάλλον που κινούνται, αφού οι απρόσιτες χαράδρες των Άλπεων είναι ένα πολύ καλό καταφύγιο. Και καθώς η συντριπτική πλειοψηφία από τις χαράδρες και τις σπηλιές δεν έχει εξερευνηθεί, συμβαίνει αυτό που συμβαίνει και με τους ωκεανούς: δεν γνωρίζουμε που φτάνει το βάθος τους και τι μπορεί να κρύβουν αυτές οι σπηλιές στο τέλος τους ...
( Η Γαλλία και η Ισπανία έχουν αναφορές για ένα αντίστοιχο ζώο στην περιοχή των Πυρηναίων. Επικρατεί όμως κάποια σύγχυση σε αυτό που αναφέρουν καθώς δίνεται η περιγραφή ενός ζώου που συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικά της αγριόγατας, του Ευρωπαικού μεγαλοβάτραχου και της γιγαντιαίας Ασιατικής σαλαμάντρας ).
πηγη
