Αβδιού 4 εδάφιο.
Ο άνθρωπος πάντοτε έκανε όνειρα
να φθάσει κάποια ημέρα στη
σελήνη και στα άλλα αστέρια
του διαστήματος.
Δεν μπορούσε βεβαίως τότε να υπολογίσει την απόσταση μεταξύ γης και σελήνης και είχε τέλεια άγνοια για τις πιέσεις του αέρος, που υπάρχουν στα διάφορα στρώματα της ατμόσφαιρας, για τη σύνθεση των αερίων, για την έλξη της γης και την ακτίνα αυτής της έλξης.
Νόμιζε ότι, αν μπορούσε να εξασφαλίσει ένα μέσο να τον εκτοξεύσει στη σελήνη, εποχούμενος επάνω σε ένα απλό ιπτάμενο αντικείμενο, το πρόβλημα αυτό θα είχε ήδη λυθεί.
Οι Ανατολίτες, με το μυαλό που διέθεταν, χρησιμοποιούσαν απλώς τη φαντασία τους, η οποία ήθελε ένα χαλί να πετάει και να τους πηγαίνει, όπου αυτοί επιθυμούσαν.
Ο λαός που είχε πάρει πολύ σοβαρά αυτό το ζήτημα, ήταν ο Κινέζικος.
Οι Κινέζοι πάντοτε κοίταγαν τη σελήνη με ένα διακαή πόθο, να φθάσουν κάποια μέρα σ' αυτή, έχοντες βέβαια και αυτοί τις ίδιες ελλείψεις στις επιστημονικές γνώσεις των συνθηκών και των νόμων, που διέπουν τα διάφορα άστρα.
Η Αγία Γραφή περιγράφει τους ανθρώπους που είχαν την επιθυμία να φθάσουν στον ουρανό με τα δικά τους μέσα.
Επειδή την εποχή εκείνη ανακάλυψαν την πίσσα και τους πλίνθους, είπαν:
"Ελθετε, ας οικοδομήσωμεν εις εαυτούς πόλιν και πύργον, του οποίου η κορυφή να φθάνη έως του ουρανού και να αποκτήσωμεν εις εαυτούς όνομα".
Γένεση ια:
4 Οταν οι Κινέζοι ανακάλυψαν την πυρίτιδα, νόμισαν ότι ήλθε η ώρα να πάνε στη σελήνη και στα άστρα.
Εφτιαξαν "πυραύλους" με πυρίτιδα που τους εκτόξευαν, οι οποίοι βέβαια δεν έφθαναν ούτε στα σύννεφα.
Τελικά εκτόξευσαν και άνθρωπο, ο οποίος έγινε το θύμα της άγνοιάς τους.
Σε κάθε εποχή ο άνθρωπος νομίζει ότι έχει ανακαλύψει το τέλειο μέσο, με αποτέλεσμα να το συζητάει με αλαζονεία και να πέφτει στην υπερηφάνεια, νομίζοντας ότι εξισώνεται με το Θεό.
Η πίσσα και οι πλίνθες στον πύργο της Βαβέλ, ήταν η νέα ανακάλυψη του ανθρώπου της τότε εποχής και το μυαλό του λειτούργησε με μεγάλη αφέλεια και πολύ υπερηφάνεια.
Το ίδιο έγινε με την πυρίτιδα των Κινέζων και το ίδιο συμβαίνει και στον 20ο αιώνα, με τα μεγάλα μέσα που διαθέτει ο άνθρωπος σήμερα.
Σε όλες τις περιπτώσεις ο άνθρωπος νομίζει ότι κατακτά το σύμπαν, λύνει τα προβλήματά του και υπερηφανεύεται ότι μπορεί να φθάσει το Θεό.
Κάποτε ρώτησαν τον Ρώσο Γκαγκάριν, αν είδε το Θεό εκεί που εκτοξεύθηκε, μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα πάνω από τη γη.
Εκείνος απάντησε, "όχι".
Βέβαια, μπορούμε να πούμε, ότι ήταν μια παιδική αφέλεια και η ερώτηση και η απάντηση.
Ο Θεός διά του προφήτη Αβδιού, 2887 χρόνια πριν από σήμερα, προανήγγειλε την επίτευξη αυτού του μεγάλου κατορθώματος, το οποίο συντελέσθηκε στις δικές μας ημέρες, αφού, όχι ένας μόνος κλάδος, αλλά πολλοί κλάδοι της επιστήμης έφθασαν σε πολύ υψηλά επίπεδα γνώσεως και συνεργάσθηκαν.
"Εάν μετεωρισθής ως αετός και εάν θέσης την φωλεάν σου αναμέσον άστρων".
Με αυτή τη φράση ο προφήτης Αβδιού προφήτεψε ότι ο άνθρωπος υπερηφανεύεται και νομίζει ότι είναι ίσος με το Θεό και ότι μπορεί να καταφρονεί τον μεγάλο δημιουργό και συντηρητή του σύμπαντος.
Ο Θεός όμως προλέγει:
"Και εκείθεν θέλω σε καταβιβάσει". Αβδιού 4.
