Όπως επίσης είναι γνωστό, εάν πρόκειται μαχητικά να χρησιμοποιηθούν για την εξουδετέρωση στόχων, η αποστολή που θα πραγματοποιηθεί πρώτη είναι αυτή της απόπειρας καταστολής της εχθρικής αεράμυνας (SEAD: Supression of Enemy Air Defence). Οπότε, το ερώτημα προκύπτει από μόνο του:
Τι θα συμβεί σε περίπτωση που καταρριφθεί αμερικανικό μαχητικό αεροσκάφος;
Αφήνοντας στη άκρη το ενδεχόμενο επιτυχούς εγκατάλειψης από τον πιλότο και την ανάγκη εκτέλεσης αποστολής έρευνας και διάσωσης μάχης (CSAR: Combat Search & Rescue) όπου πολλά μπορούν να πάνε στραβά (…) περιοριζόμαστε στην εξέταση μόνο των δυνητικών επιπτώσεων σε περίπτωση κατάρριψης μαχητικού από τη συριακή αεράμυνα, κάτι που ασφαλώς δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Το επιχείρημα εδώ είναι, ότι ένα τέτοιο επεισόδιο θα μπορούσε να οδηγήσει σε κλιμάκωση της σύγκρουσης… αμφισβητώντας την τριήμερη διάρκειά της! Καταρχάς, θα αποτελούσε μεγάλη επικοινωνιακή νίκη για τους Σύρους, όπως συνέβη με την κατάρριψη του τουρκικού φωτοαναγνωριστικού αεροσκάφους RF-4E Phantom.
Πόσο πιθανό είναι άραγε να ισχύει, το ότι όσο μεγαλύτερη είναι η επιτυχία της συριακής αεράμυνας, τόσο μεγαλύτερος θα είναι και ο κίνδυνος – ακόμα και ανεξέλεγκτης – κλιμάκωσης;
Την ίδια στιγμή, οι Ρώσοι θα παρακολουθούν με ικανοποίηση την εξέλιξη για εμπορικούς λόγους, αφού τα αντιαεροπορικά τους συστήματα που έχουν ήδη φήμη ως αποτελεσματικά «εργαλεία», θα βελτιώσουν ακόμα περισσότερο τη φήμη και την επικοινωνιακή τους εικόνα, ενισχύοντας σημαντικότατα τις ρωσικές προσπάθειες να τα προωθήσουν στις διεθνείς αγορές.
Ας θυμηθούμε τι έκαναν οι κατασκευάστριες εταιρίες των μαχητικών τέταρτης γενιάς που συμμετείχαν στην επιχείρηση στη Λιβύη (EF-2000 Typhoon και Rafale)… Ο ινδικός διαγωνισμός για τα 126 μαχητικά, στον οποίο επικράτησε τελικά το Rafale είναι πρόσφατος, οπότε θυμόμαστε καλά τα επιχειρήματα. «Combat proven» άκουγες παντού, δηλαδή δοκιμασμένο με επιτυχία στον πόλεμο!
πηγη
